Σκέψεις.......

Την δεκαετία του εβδομήντα, την μέρα που ο παππούς μου τρυγούσε την σταφίδα και κουβαλούσε στο αλώνι τα μαύρα τσαμπιά με το γαϊδούρι, όπου στο ένα πλευρό ήταν δεμένο το κοφίνι με τον καρπό, και στο άλλο πλευρό μέσα στο κοφίνι εγώ με τον αδερφό μου, αν του έλεγες ότι σε μερικά χρόνια, αντί για την φαλτσέτα στην ζώνη του, θα είχε περασμένο ένα τηλέφωνο, θα χαμογελούσε ειρωνικά...
Αν του έλεγες ότι δεν θα χρειαζόταν πλέον να κοιμάται επί ένα μήνα δίπλα στο αλώνι όπου λιαζόταν ο καρπός της σταφίδας, μήπως και δει να μαζεύονται τίποτα απειλητικά σύννεφα για να προλάβει να απλώσει τα σταφιδόπανα για να γλιτώσει από το νερό τους κόπους όλης της χρονιάς...
Αν του έλεγες ότι πλέον με δυο χτυπήματα του πληκτρολογίου θα ήξερε από την προηγούμενη εβδομάδα τι καιρό θα κάνει...
Το λιγότερο, θα σου έκλεινε εισιτήριο με τον ΟΣΕ για να σε δει γιατρός στην πρωτεύουσα!
Να όμως που ήρθε η ώρα όπου οι αποστάσεις μίκρυναν και η επικοινωνία με τα πέρατα του κόσμου είναι θέμα δευτερολέπτων.
Μέχρι και ο πατέρας μου έχει μάθει πλέον και μου λέει ''δεν ανοίγεις αυτό το διάολο να δούμε τι κάνει ο θείος σου ο Χρήστος στον Καναδά;''
Καλώς ή κακώς, όλων των ειδών οι πληροφορίες είναι άμεσα διαθέσιμες στον καθένα που διαθέτει απλές γνώσεις Πληροφορικής. Στο χέρι του είναι να πετάξει τις άχρηστες και να επωφεληθεί από τις χρήσιμες.
Στην περίπτωσή μου οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ''οικογένεια'' των μελισσομπλοκάδων, αφού ύστερα από πολλών χρόνων επιθυμία και μαθήτευση δίπλα σε συγγενικό μου πρόσωπο, κατασκεύασα τις πρώτες πέντε μου κυψέλες.
Η βοήθεια τους ήταν και είναι πολύτιμη. Δεν κρύβω ότι ζήλεψα την αμεσότητα των γραπτών τους, την αλληλεγγύη στα προβλήματά τους, την καθάρια ανιδιοτελή σκέψη τους.
Μακάρι να προσφέρω και εγώ το ένα χιλιοστό όσων μου πρόσφεραν αυτοί διαβάζοντάς τους.
Άγνωστοι φίλοι ευχαριστώ.
Η Τριφυλιακή γη φιλοξενεί πλέον τις κυψέλες μου σε ιδιόκτητο χώρο.
Εκεί βρίσκονται και τα κυνηγόσκυλά μου, φίλοι και συμπορευτές στις κυνηγετικές περιπλανήσεις μας.
Να είστε όλοι καλά.