Η συγγραφέας Δήμητρα Καπελούζου-Βασιλάκη, στο μυθιστόρημα αυτό αναφέρεται σε πραγματικά γεγονότα, ονόματα και τοποθεσίες, και περιγράφει την πορεία της ζωής, της Νίτσας Πουλιάση.
Γεννημένη την πρώτη δεκαετία του εικοστού αιώνα, η Νίτσα Πουλιάση αφηγείται τον αγώνα για επιβίωση, σε καιρούς φτώχειας, πείνας, πολέμων και διαρκούς άγχους για την επόμενη μέρα, της ιδίας και της οικογένειάς της, στην καλύβα τους δίπλα στον ποταμό Αριά, στην Κερκυραϊκή επαρχία, την εποχή των Βαλκανικών πολέμων.
Μόνο στήριγμα στον αγώνα αυτόν, ήταν το όνειρο, κάποια στιγμή να τα καταφέρει να γίνει δασκάλα.
Διαβάζω στο οπισθόφυλλο:
<<Ενας ύμνος στη ζωή και τη δημιουργία. Η πορεία μιας γυναίκας προς την ατομική ελευθερία και πραγματοποίηση των ονείρων της κάτω απο δύσκολες συνθήκες, στην Κέρκυρα, στις αρχές του αιώνα. Ολόκληρη η ιστορία της εποχής αυτής περνάει μέσα απο την διήγηση ενός παιδιού. Με λαογραφικά στοιχεία, μια τίμια και τρυφερή διήγηση απο μια γυναίκα, που έχει αποφασίσει να παλέψει μέχρι θανάτου προκειμένου να πετύχει να μπορεί να διαλέγει τη δική της ζωή.>>
Προσωπικά διαβάζοντάς το, εκτός από τη συγκίνηση, μου έμεινε και μια πίκρα που βγαίνει μέσα από την σύγκριση με την σημερινή εποχή που ζούμε.
Τότε, μια αγκωνή ψωμί χώριζε το θάνατο από την ζωή. Τώρα το μεγαλύτερο ποσοστό των σκουπιδιών μας είναι ψωμί.
Καλό είναι, το συγκεκριμένο βιβλίο να το διαβάσουν και νεότεροι από εμάς, μήπως και μετριάσουν λίγο τα ''θέλω''.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου