Πάνε δυο χρόνια από την μέρα που ήρθε μέσα σε ένα κλουβάκι από το Διδυμότειχο.
Πλέον, μέρα με την μέρα, ντορό το ντορό, εξελίσσεται και μας χαρίζει απίστευτες κυνηγετικές στιγμές.
Ο λόγος για τον Κάστρο, το φωνακλάδικο Beagle (όπως ο Φιντέλ ''κυνηγούσε'' Αμερικανούς, έτσι και ο δικός μας κυνηγά τους λαγούς).
Και ένα ποιηματάκι που έγραψε η σύζυγος προς τιμήν του:
Ο κλαφουνιάρης
Κλαφούνιζα από μικρός
γιατί είμ' απ' την ράτσα
των άξιων beagle και ευτυχώς
έχω κι ωραία φάτσα
Λαγό αν δω από μακρυά
ή αν μυρίσω χνάρι,
δεν με κρατάνε τα λουριά,
τον "στρώνω στο ποδάρι"
Τον τρέχω και τον κυνηγώ
ώσπου να τον κουράσω
κι αν πρώτος κουραστώ εγώ
προσέχω μην τον χάσω
Δεν ξέφυγε ποτέ λαγός
απ' την τρανή μου μύτη
κι ο φίλος μου ο κυνηγός
τρώει το στιφάδο σπίτι
Σαν κλαφουνιάρης, στον αγρό
κάνω την φασαρία,
μα τον υπόλοιπο καιρό
φέρομαι σαν "κυρία"
Και μην γελάς το σόι μου
πως δεν γεμίζει μάτι
είμαι μικρός στο μπόι μου
μα έχω λαγούς γινάτι
Όταν λαγόσκυλο σκεφτείς
φίλε μου για να πάρεις,
διάλεξε beagle, μην φοβηθείς.
Θα σού 'βγει κλαφουνιάρης!!
