Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Η μείωση της παραγωγής αγκάθι στην κατοχύρωση βαμβακόμελου


Σημαντικά μειωμένη εμφανίζεται η παραγωγή του βαμβακόμελου στη Θεσσαλία τα τελευταία πέντε χρόνια, παρά το ότι η καλλιέργεια βαμβακιού παραμένει σταθερά σε υψηλά επίπεδα. Αυτό αποκάλυψε σε σχετική συνέντευξη Τύπου, ο αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Μελισσοκομικών Συλλόγων, Βασίλης Ντούρας, όπως γράφει σε σχετικό δημοσίευμά της η εφημερίδα Ελευθερία Λάρισας. Ο ίδιος επιχειρεί να αναδείξει ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όχι μόνο οι Έλληνες αλλά και οι μελισσοκόμοι σε ολόκληρη την Ευρώπη και σχετίζεται με τις μεγάλες απώλειες του πληθυσμού των μελισσών. Να σημειωθεί, εν τω μεταξύ, ότι η μείωση αυτή της παραγωγής τοποθετείται χρονικά σε μια περίοδο που άρχισαν να διατυπώνονται οι πρώτες σκέψεις για την ταυτοποίηση και κατοχύρωση του θεσσαλικού βαμβακόμελου.
Το μέλι από βαμβάκι αποτελούσε πριν μερικά χρόνια το 10% της συνολικής ελληνικής παραγωγής μελιού και παράγεται από μέλισσες σε κυψέλες που βρίσκονται κοντά σε βαμβακοχώραφα. Ως εκ τούτου οι περιοχές με τη σημαντικότερη παραγωγή της συγκεκριμένης ποικιλίας μελιού είναι ο θεσσαλικός κάμπος και περιοχές της Στερεάς Ελλάδας και της Μακεδονίας.
Η κρίση στην παραγωγή του βαμβακόμελου εμφανίστηκε πριν 4-5 χρόνια. Ενώ μέχρι τότε η συντριπτική πλειοψηφία των μελισσοκόμων μετέφερε τα μελίσσια του δίπλα σε βαμβακοχώραφα το δίμηνο Ιουλίου - Αυγούστου προκειμένου να εκμεταλλευτεί τη μεγάλη ανθοφορία των βαμβακόφυτων, σήμερα μόλις ένας στους τέσσερις μελισσοκόμους συνεχίζει τη συγκεκριμένη πρακτική.
Η εγκατάλειψη της ανθοφορίας του βαμβακιού, εξηγεί ο αντιπρόεδρος της Ο.Μ.Σ.Ε., είναι το αποτέλεσμα της ραγδαίας μείωσης της παραγωγής μελιού. Είναι ενδεικτικό ότι σήμερα η συγκεκριμένη ανθοφορία μπορεί να δώσει στον μελισσοκόμο το ανώτερο 10 κιλά μέλι ανά κυψέλη συγκριτικά με την παραγωγή των 25-35 κιλών μελιού ανά κυψέλη του παρελθόντος.
Την εντυπωσιακή μείωση της παραγωγής συνδέουν τόσο οι συνδικαλιστικοί φορείς όσο και μερίδα της επιστημονικής κοινότητας με τη χρήση των νεονικοτινοειδών φυτοφαρμάκων με οποιαδήποτε μορφή (επένδυση σπόρων ή διάλυμα για ψεκασμούς) στις αγροτικές καλλιέργειες και ιδιαίτερα στην καλλιέργεια βαμβακιού.
Όπως εξηγεί ο γεωπόνος του Μελισσοκομικού Κέντρου Θεσσαλίας και διοικητικός σύμβουλος της Ομοσπονδίας Γιώργος Σαμαράς υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι οι ψεκασμοί με συγκεκριμένες δραστικές ουσίες αλλά και η χρήση επενδεδυμένων με τις ουσίες αυτές σπόρων επιδρούν στο νευρικό σύστημα των μελισσών με αποτέλεσμα να χάνουν τον προσανατολισμό τους και να μην επιστρέφουν στη βάση τους, δηλαδή στις κυψέλες. Με τον τρόπο όμως αυτό μειώνεται ο πληθυσμός των μελισσών στο μελίσσι και ως εκ τούτου μειώνεται η ικανότητά τους για παραγωγή μελιού.
Η σχέση μεταξύ της χρήσης των νεονικοτινοειδών φυτοφαρμάκων και της μέλισσας αφορά στη μείωση του πληθυσμού τους και μόνο διευκρινίζει ο κ. Σαμαράς απορρίπτοντας κατηγορηματικά την πιθανότητα της υπολειμματικότητας των συγκεκριμένων ουσιών στο τελικό προϊόν, δηλαδή το μέλι.
Σημειώνεται ότι εναντίον της δράσης των νεονικοτινοειδών φυτοφαρμάκων έχει αναπτυχθεί ένα δυναμικό κίνημα σε ολόκληρη την Ευρώπη ενώ ευρωπαϊκές χώρες άρχισαν να λαμβάνουν προληπτικά μέτρα για την προσωρινή αναστολή της διάθεσης στην αγορά φυτοπροστατευτικών προϊόντων που περιέχουν αυτές τις ουσίες. Οι διαμαρτυρίες των συγκεκριμένων χωρών μεταξύ των οποίων η Γερμανία και η Γαλλία για ατυχήματα κατά τα οποία εκλύθηκαν αυτές οι δραστικές ουσίες με συνέπεια τη σημαντική απώλεια αποικιών μελισσών υποχρέωσε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να τροποποιήσει δική της οδηγία και να θεσπίσει αυστηρότερους όρους για τη χρήση των νεονικοτινοειδών φυτοφαρμάκων καθώς και πρόσθετα μέτρα περιορισμού του κινδύνου για τις αποικίες μελισσών.

Απαραίτητη η στήριξη
Μπορεί η χρήση των φυτοφαρμάκων στα βαμβακοχώραφα να έστρεψε τους Θεσσαλούς μελισσοκόμους όλο και περισσότερο στα βουνά για τις ανθοφορίες του πεύκου και ιδιαίτερα του έλατου, που φαίνεται ότι εξασφαλίζει ικανοποιητική παραγωγή, όμως ο αντιπρόεδρος της Ο.Μ.Σ.Ε. υποστηρίζει ότι η βαμβακοκαλλιέργεια, που παραμένει βασική καλλιέργεια για τη Θεσσαλία, θα συνεχίσει να τροφοδοτεί στο μέλλον τμήμα της ελληνικής μελισσοκομίας, ιδιαίτερα αν συνδυαστεί με τις καινούργιες καλλιέργειες της αγριαγκινάρας και του ηλίανθου ώστε να δώσουν στον μελισσοκόμο ανθοφορίες καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού (από Ιούνιο μέχρι Αύγουστο) μειώνοντας σημαντικά τις απώλειες των μελισσών.
Οι τελευταίες θα ελαχιστοποιηθούν εάν απαγορευτεί ή περιοριστεί στο ελάχιστο η χρήση των νεονικοτινοειδών φυτοφαρμάκων, που έχει ήδη ζητήσει η Ομοσπονδία Μελισσοκομικών Συλλόγων από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων με αφορμή την τελευταία τροποποίηση της σχετικής ευρωπαϊκής οδηγίας.
Η προοπτική αυτή θεωρείται αναγκαία προκειμένου να στηριχθεί μια ποικιλία μελιού που υπερέχει έναντι άλλων ποικιλιών. Είναι τόσο πλούσιο σε βακτηριοστατικές ιδιότητες ώστε δίκαια χαρακτηρίζεται ως το πιο ισχυρό φυτικό αντισηπτικό, ενώ είναι θρεπτικό, έχει ευχάριστη και ουδέτερη γεύση ώστε να προσφέρεται για ανάμιξη με άλλες ποικιλίες μελιού ανθέων. Ως μοναδικό μειονέκτημα αναφέρεται η ταχύτατη κρυστάλλωσή του, γεγονός που προβληματίζει μια μεγάλη μερίδα του καταναλωτικού κοινού.

ΠΗΓΗ: agronews

Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

«Την πέρδικα μην τη φοβάσαι»

ΑΠ’ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΑΛΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΕΣ ΟΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ
«Την πέρδικα μην τη φοβάσαι»
ΟΧΙ ΣΕ ΑΛΛΗ ΕΡΗΜΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΧΙΟ
21/6/2010

Θεωρώντας ότι το θέμα της επικείμενης απαγόρευσης του κυνηγιού στη Βόρεια Χίο, λόγω NATURA κ.λπ., απασχολεί πολλούς συμπολίτες μας, δημοσιοποιούμε την πολύ ενδιαφέρουσα αυτή άποψη του Δημοτικού Συμβούλου του δήμου Αμανής, Νίκου Μίμαρου.
«Κύριοι
Διαβάζοντας στο χιακό Τύπο την επιστολή του Κυνηγετικού Συλλόγου Χίου προς την κ. Υπουργό, με έκπληξη παρατήρησα ότι ζητούν τη γενική απαγόρευση του κυνηγιού στη βόρεια Χίο επικαλούμενοι το Πρόγραμμα NATURA 2000 της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εταιρείες ορνιθολογικές να καταθέτουν μελέτες για την περιοχή μας «για μας, χωρίς εμάς».
Από την αρχή που έγινε η μελέτη του NATURA 2000 δεν είχαμε ενημερωθεί σαν τοπικοί φορείς ποτέ. Διαβάσαμε ότι απαγορεύεται το κυνήγι, η γεωργία, η αλιεία, η συλλογή χόρτων, η συλλογή μανιταριών, και γενικά κάθε ενασχόληση των κατοίκων. Παράλληλα αναφέρεται για αποζημιώσεις για τις καλλιέργειες και τη ζημιά που θα υποστούν οι κάτοικοι. Μην ξεχνάτε ότι είμαστε σε παραμεθόριο περιοχή, ευαίσθητη, που δε θέλει πολύ να επέλθει η ερημοποίηση.
Στην περιοχή της Πυραμάς συγκεκριμένα υπάρχουν δύο απαγορευμένες περιοχές. Το καταφύγιο άγριας ζωής των κορακιών - Λιτάρι, ένα τεράστιο καταφύγιο το οποίο και επεκτάθηκε από το Δασαρχείο τα τελευταία χρόνια με νέες περιοχές, για καλύτερη προστασία των πουλιών και των ζώων και για τα σπάνια είδη αετών.
Επίσης ένα καταφύγιο ακόμα το ψαλίδι - Άγιος Γιάννης για τρία χρόνια αυτό είναι στο κάτω μέρος του δρόμου που συνδέει τα χωριά μας. Η περιοχή είναι γεμάτη πουλιά και ζώα λόγω της καλλιέργειας ελιάς, κλημάτων, συκιών κ.λπ. Οι κάτοικοι αντιμετωπίζουν θετικά και με χαρά τη δημιουργία των δύο καταφυγίων γιατί, όπως λέν, ακούν πέρδικες και πουλιά να κελαηδούν όπως παλαιά. Εμείς ζητήσαμε από τον Κυνηγετικό Σύλλογο να μας δίνει τροφές να ρίχνομε στα πουλιά. Το πείραμα πέτυχε. Όπου ρίχναμε τροφές οι πληθυσμοί αυξήθηκαν περισσότερο. Τα αποτελέσματα σημαντικά. Δε λέμε ότι δεν έχομε ζημιές στις καλλιέργειές μας, αλλά στην περίοδο του κυνηγιού, στις περιοχές που επιτρέπονται, ο αριθμός μειώνεται και υπάρχει ισορροπία.
Ο παππούς μου έλεγε: «Την πέρδικα μην τη φοβάσαι. Όσο την κυνηγάμε, σκοτώνουμε τα αδύναμα πουλιά και μένουν τα πολύ δυνατά, έτσι κάθε χρόνο που περνά, οι απόγονοί τους είναι πιο άγριοι και πιο δυνατοί να επιβιώσουν».
Εμείς πετύχαμε την ισορροπία στην περιοχή, με την αγάπη που δείξαμε στα πουλιά. Στην περιοχή υπάρχουν πέρδικες, λαγοί, κίσσες, τρυγόνια, αϊτομάχοι, αγριοπερίστερα μεγάλα κοπάδια, αετοί, γεράκια.
Φτιάξαμε και μια κλούβα (βλέπε φωτό) και φιλοξενούσαμε πέρδικες για προσαρμογή (γράφω για περιοχές της Πυραμάς) στο περιβάλλον και μερικές χρονιές τους περάσαμε και δακτυλίδια, για να δούμε αν ζούνε και γεννάνε. Μας τις έδινε ο Κυνηγετικός Σύλλογος... Είδαμε πέρδικα με δακτυλίδι και 15 πουλάκια. Επίσης ρίχνομε και τροφές κοντά στις καλλιέργειες των αμπελώνων για να μη μας κάνουν ζημιές. Σε χρονιές που οι φωτιές κατέστρεψαν τις τροφές, ρίχναμε όλο το καλοκαίρι σιτάρι για να μην πεθάνουν από την πείνα οι πέρδικες και οι λαγοί που γλύτωσαν από τη φωτιά.
Θεωρώ λοιπόν ότι έχομε οικολογική ισορροπία στην περιοχή, όμως σε μια ολική απαγόρευση τι θα γινόταν;
Μεγάλοι αριθμοί πουλιών μέσα στους αμπελώνες της περιοχής που τώρα έχει αρχίσει η ανασύσταση, αρκετοί κάτοικοι ασχολούνται με την καλλιέργεια του ξακουστού «Αριούσιου Οίνου». Βρισκόμαστε σε εποχή κρίσης και αρκετοί κάτοικοι γυρίζουν στα χωριά τους για να μπορέσουν να ζήσουν. Αν εφαρμοστεί το Πρόγραμμα NATURA 2000, η περιοχή θα καταστραφεί και εμείς ζητάμε να πληρώσει το κράτος τη ζημιά που θα υποστούμε, σε διαφορετική περίπτωση θα καταφύγουμε στα δικαστήρια.
Στη νότια Χίο μπορούν να κυνηγούν οι 3.000 έως 4.000 με τους επισκέπτες κυνηγοί; Λέω ΟΧΙ. Υπάρχει η καλλιέργεια της μαστίχας. Δεν μπορούμε να κυνηγάμε μέσα στα μαστιχόδενδρα, καταστρέφομε την παραγωγή τους.
Όμως, εγώ σας λέω μόνο για τα πουλιά μιλάτε. Για το φυτικό περιβάλλον δε μιλάει κανείς; Κάθε δέκα χρόνια η περιοχή καίγεται δυο φορές. Δε σας απασχολεί αυτό; Ένα πυροσβεστικό κλιμάκιο ζητήσαμε στη Βολισσό και δεν έγινε. Η φύλαξη γίνεται από το Δήμο Αμανής με πυροσβεστικό, από συλλόγους χωριών και από ιδιωτική πρωτοβουλία. Μια απάντηση, τι θα φυλάξετε;
Μήπως εμείς πάλι θα την φυλάξουμε, που στηρίζουμε την περιοχή και όλο το οικοσύστημα;
Επειδή λοιπόν βλέπουμε αδιαφορία για την περιοχή μας λέμε «ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ». Την περιοχή εμείς την αγαπάμε και εμείς πάλι θα φροντίσουμε και τις πέρδικες και τους αετούς. Είμαστε δεμένοι με τη φύση, τα πουλιά και τα ζώα και δε θα τα αφήσουμε να χαθούν. Μια μελέτη για να πετύχει γίνεται σε συνεργασία κατοικούντων και μελετητών. Από τα γραφεία και τα σαλόνια δε γίνεται να ξέρεις τι υπάρχει στην περιοχή. Δεν είναι τυχαίο ότι η περιοχή κυνηγιέται από 3.000 κυνηγούς και πάλι επιβιώνουν τα πουλιά. Τέλος, μη δώσετε τη χαριστική βολή στους επαγγελματίες που εμπλέκονται με το κυνήγι και σ' αυτούς που επενδύουν στην περιοχή μας.»

Mιά άποψη από τους συνάδελφους Χιώτες κυνηγούς.
ΠΗΓΗ: Η ΑΛΗΘΕΙΑ on line

Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

Επισήμανση

Δεξιά στην λίστα των ιστολογίων μου, υπάρχει το ιστολόγιο ΄΄ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα''.
Διαβάστε την τελευταία του ανάρτηση και θα καταλάβετε πολλά.
Νομίζετε τους πήρε ο πόνος για το περιβάλλον απότομα; Να διώξουν από το βουνό τους τσοπάνιδες-μελισσοκόμους-κυνηγούς θέλουν, να μην μας έχουν στα πόδια τους στις βρωμοδουλειές τους.
Είμαστε συνένοχοι όμως για την κατάντια αυτή όλοι μας.
Έχω βαρεθεί πλέον την επομένη των εκλογών να γεμίζει η Ελλάδα κοψοχέρηδες, και ως τις επόμενες, να έχει φυτρώσει το χέρι πάλι.

Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Σκοποβολή πήλινου στόχου...και όμως είναι άθλημα


Η σκοποβολή ως άθλημα ξεκινά περίπου τον 18ο αιώνα και κατάφερε να γίνει ένα αγαπητό άθλημα για πολλούς σε όλο τον κόσμο.
Ο σκοπός είναι να πετύχουμε τον στόχο κάτω από ορισμένους κανόνες, με το όπλο (τόξο, αεροβόλο, πυροβόλο).
Αγαπήθηκε από πολλούς και για έναν άλλον λόγο, ίσως τον πιο σημαντικό. Στην σκοποβολή δεν παίζει σοβαρό ρόλο η σωματική κατάσταση του αθλητή, παρά μόνο η ψυχική του ισορροπία και θέληση.
Γι’ αυτό στις κατηγορίες των αθλητών, βλέπουμε να συμμετέχουν και άτομα που η ηλικία τους για άλλα αθλήματα θα ήταν απαγορευτική.
Μια άλλη ιδιαιτερότητα, είναι ότι απέναντι στον στόχο, ο αθλητής είναι μόνος μαζί με το όπλο του. Ο αντίπαλός του είναι ο ίδιος του ο εαυτός. Προσπαθεί πάντα για το τέλειο, χωρίς να νοιάζεται για το αποτέλεσμα των συναθλητών του. Στο τέλος του αγώνα βλέπει την ατομική του προσπάθεια στο σύνολο των αθλητών.
Αυτά τα γενικά για την σκοποβολή, είναι λίγο πολύ γνωστά σε όλους, μπαίνοντας όμως κάποιος σε αυτή την μεγάλη οικογένεια, ανακαλύπτει έναν κόσμο μαγικό, όπου εκτός απο τον πρωταθλητισμό μπορεί να ψυχαγωγείται ασχολούμενος με το αγαπημένο του όπλο.
Στα αθλήματα της σκοποβολής συγκαταλέγονται και τέσσερα αθλήματα ‘’κατά πήλινου στόχου’’ όπως λέγονται.
Είναι το trap, το skeet, το duble trap και το sporting.
Σε αυτά, ο σκοπευτής έχοντας ως όπλο λειόκαννο (πλαγιόκαννο, super-posse ή αυτογεμές), προσπαθεί κάτω από κανόνες να ‘’σπάσει’’ πήλινους δίσκους που εκτοξεύονται απο ειδικές μηχανές.

To άθλημα του sporting έχει καταφέρει να αποκτήσει τελευταία πολλούς θαυμαστές, λόγω του ότι οι βολές και οι θέσεις των σκοπευτών προσομοιάζουν το κυνήγι.
Τα τρία αθλήματα, skeet, trap, duble trap, είναι ολυμπιακά αθλήματα με υψηλού επιπέδου αθλητές από όλο τον κόσμο. Το sporting δεν είναι ολυμπιακό άθλημα, παρ’ όλα αυτά λόγω της σχέσης του όπως είπαμε με το κυνήγι, αποκτά όλο και περισσότερο κοινό. Μόνο στην Αμερική καταγράφονται 20 εκατομμύρια σκοπευτές.
Στην οπλοφοβική Ελλάδα, ξεκάθαρα, η σκοποβολή αντιμετωπίζεται από την πολιτεία ως άθλημα β’ επιπέδου. Μάταια τα σωματεία και οι σκοπευτές τους προσπαθούν να διατηρήσουν το άθλημα σε κάποιο ύψος,
Τις περισσότερες φορές με ίδια μέσα και χρήματα και με τη πολιτεία όχι μόνο απούσα αλλά αντίπαλο και διώκτη.
Ακόμα και ο απλός κόσμος που δεν έχει ιδέα περί σκοποβολής, στο άκουσμα της λέξης σκοπευτήριο, το μυαλό του πάει στους ταλιμπάν και στους τσετσένους αυτονομιστές. Έχουμε καταντήσει η θέα ενός σκοπευτικού-κυνηγετικού δίκανου, να προκαλεί περισσότερο φόβο από χίλια καλάσνικοφ που πουλιούνται σαν λαχεία στους παράδρομους της Ομόνοιας.
Κατεβαίνοντας μια μέρα από το σπίτι μου, με την θήκη του super-posse για να πάω στο σκοπευτήριο, ακούω μια ηλικιωμένη κυρία να μου λέει ‘’κρατάμε και φονικά εργαλεία έέ’’. Τι να της πω, ότι το πρωί που ξεπαρκάρει για να πάει στα ψώνια της, οι μανάδες μαζεύουν τα παιδάκια τους από το δρόμο μέχρι να φύγει;
Μέχρι να γίνουν οι ολυμπιακοί του 2004, όλα ήταν μέλι γάλα. Φτιάχτηκαν σκοπευτήρια, προβλήθηκαν τα αθλήματα, υποστηρίχτηκαν οι σκοπευτές με τους συλλόγους τους κλπ κλπ.
Μόλις όμως έπεσε και η τελευταία βολή, μόλις πέρασε και το ντάτσουν με τα καρπούζια, μόλις ακούσαμε και το ειρωνικό ‘’ευκαριστούμε Ελλάντα’’, όλοι οι πρώην υποστηρικτές και παρατρεχάμενοι γύρισαν την πλάτη και έτρεξαν να γλεντήσουν με τα κλεψιμέικα, εις υγείαν των κορόιδων. Μέχρι και οι κάμερες του c4i θα ξελιγώνονταν στα γέλια απο ψηλά –αν λειτουργούσαν-.
Οι μηχανές στο ολυμπιακό σκοπευτήριο στο Μαρκόπουλο έμειναν οπλισμένες να σκουριάζουν και οι γύφτοι ξεφόρτωσαν από το ντάτσουν τα καρπούζια και φόρτωσαν ότι σιδερικό μπορούσαν να κουβαλήσουν.
Σήμερα τα σκοπευτήρια πήλινου στόχου στην Ελλάδα
είναι μετρημένα στα δάχτυλα, με το καλλίτερο από αυτά, του σκοπευτικού ομίλου Αχαρνών ‘’ο Πάρνης’’, να είναι κλειστό μέχρι νεοτέρας.
Παρά τις όποιες δυσκολίες και τρικλοποδιές από παράγοντες, μερικοί αθλητές μας δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται σκληρά για να ακούγεται η Ελλάδα έξω, όχι μόνο ως οικονομικώς παραπαίουσα χώρα άξια χλευασμού, αλλά ως χώρα που παίρνει και κανένα μετάλλιο πού και πού.
Τι να κάνουμε; Βλέπεις η σκοποβολή δεν έχει την τιμιότητα και την διαφάνεια του ποδοσφαίρου.

Πιο κάτω είναι η τελευταία επιτυχία των σκοπευτών μας μέσα από την πένα του skopeftis.gr


<
Με μια λιτή υποδοχή στο αεροδρόμιο "Ελ. Βενιζέλος" το βράδυ της Τετάρτης 16/6/2010 έπεσε και τυπικά η αυλαία του τέταρτου αγώνα της σειράς του Παγκοσμίου Κυπέλλου ISSF πήλινου στόχου που έγινε στο Λονάτο (Ιταλία) από 9-15/6/2010. Ο απολογισμός της ελληνικής ομάδας ήταν ένα ασημένιο μετάλλιο και ένα πολύ μεγάλο πανελλήνιο ρεκόρ στο ομαδικό του σκητ με 364/375.
Στον τελευταίο φετινό αγώνα Παγκοσμίου Κυπέλλου στην Ιταλία που μετείχαν 520 αθλητές και αθλήτριες η Ελλάδα ευτύχισε να πάρει το ασημένιο μετάλλιο στο σκητ με το Νίκο Μαυρομμάτη (148/150) που κρίθηκε μετά από έναν συγκλονιστικό τελικό και ένα shoot - off (10-9) που έκοβε την ανάσα. Η χώρα μας πήρε την έκτη θέση (μαζί με Κροατία και Ρωσία) ανάμεσα στις 11 χώρες (από τις 72 μετέχουσες) που ευτύχησαν να πάρουν μετάλλιο στην Ιταλία. Όπως και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Νόρσετ (Βρετανία, 14/5/2010) η Ελλάδα παίρνει και στο Λονάτο το ασημένιο μετάλλιο στο σκητ, με το Μάκη Μίτα και το Νίκο Μαυρομμάτη αντίστοιχα. Η ελληνική ομάδα (Νίκος Μαυρομμάτης, Μάκης Μίτας, Γιώργος Σαλαβαντάκης) πέτυχε 364/375 στο ομαδικό (ΝΠΡ) που θεωρείται νούμερο που δίνει μετάλλιο σε ευρωπαικό και παγκόσμιο πρωτάθλημα. Ένα μήνα λοιπόν μετά το ασημένιο μετάλλιο (Μάκης Μίτας) στον τρίτο φετινό αγώνα Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Ντόρσετ η Ελλάδα παίρνει και δεύτερο μετάλλιο. Αναδεικνύει μια πανίσχυρη ομάδα που παλεύει χωρίς τα μέσα, κόντρα στα μεγαθήρια του αθλήματος. Χωρίς δικό της "γήπεδο", χωρίς μπάτζετ, μέσα, υλικά και οδοιπορικά καταφέρνει και διακρίνεται.
Μια ομάδα που ξεχειλίζει από ταλέντο και διάθεση για διάκριση. Είναι χωρίς αμφιβολία η καλύτερη όλων των εποχών στην Ελλάδα. Και που μπορεί να πετύχει στο μέλλον πολλά περισσότερα. Αλλά δεν την αφήνουν. Της κόβουν το δρόμο….Ένας ηλίθιος νόμος διαλύει την ομάδα αυτή, αλλά και την "χρυσή υποδομή" του πήλινου στόχου. Ο Ν. Μαυρομμάτης, μαζί με τον Μάκης Μίτα, τον χρυσό πρωταθλητή Ευρώπης του 2008 στους εφήβους Νίκο Ανδριανόπουλο και τον ασημένιο πρωταθλητή Ευρώπης το 2005 Αγγελο Σπυρόπουλο, για να κάνουν χρήση των ευεργετημάτων του Νόμου και να μπουν στο δημόσιο πρέπει να σταματήσουν αθλητισμό. Υποτίθεται ότι ο αθλητισμός προστατεύεται από τη Σύνταγμα, αλλά στην πραγματικότητα ο πρωταθλητισμός διώκεται. Αν μάλιστα ο Νόμος αυτός είχε ψηφιστεί μερικά χρόνια νωρίτερα, τότε ο Πύρος Δήμας δεν θα είχε περισσότερα από ένα μετάλλιο.
Είναι σαφές το πόσο δύσκολο είναι η διάκριση στις μεγάλες σκοπευτικές διοργανώσεις. Η Ελλάδα έχει συνολικά τρία μετάλλια σε Παγκόσμια Κύπελλα και όλα στο σκητ: χρυσό ο Γιώργος Σαλαβαντάκης το 2004 στο Σίδνευ και ασημένια φέτος ο Μ. Μίτας στο Ντόρσετ και ο Ν. Μαυρομμάτης στο Λονάτο. Είναι η πρώτη χρονιά που η Ελλάδα κερδίζει δυο μετάλλια σε Παγκόσμιο Κύπελλο και μάλιστα σε δυο συνεχόμενες διοργανώσεις. .
Ο Νίκος Μαυρομμάτης, 29 ετών, κέρδισε την περασμένη Τρίτη το πρώτο του μετάλλιο σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Μέχρι τώρα η καλύτερη θέση του στη διοργάνωση ήταν η έβδομη και την είχε καταλάβει σε δυο διοργανώσεις: στη Ζούλ το 2006 και στο Βελιγράδι το 2008. Το ασημένιο μετάλλιο στο Λονάτο ήταν η τρίτη μεγάλη επιτυχία του: προηγήθηκε μια τέταρτη θέση στο ευρωπαικό πρωτάθλημα του Μάριμπορ (2006) και ακολούθησε το χάλκινο μετάλλιο στο ευρωπαικό της Λευκωσίας το 2008 (με 149/150, 124+25 δυο πανελλήνια ρεκορ).
Ο "σκοπευτής" εκφράζοντας την άποψη όλων των φίλων της σκοποβολής, πιστεύει ότι αυτή η ομάδα δεν πρέπει να διαλυθεί, θα πρέπει να βοηθηθεί ώστε να πετύχει στο μέλλον πολύ περισσότερα. Στις φωτο: Οι τρεις πρώτοι νικητές στο σκητ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Λονάτο στο βάθρο (από αριστερά) Ν. Μαυρομμάτης, Γιώργος Αχιλλέως (Κύπρος) και Βίνσεντ Χάνκοκ (ΗΠΑ). Στο αεροδρόμιο "Ελ. Βενιζέλος" (από αριστερά) Γιάννης Λοβέρδος (προπονητής), Γιώργος Σαλαβαντάκης, Νίκος Μαυρομμάτης, Μάκης Μίτας.

Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

Πρόληψη πυρκαγιών


Μπορεί ένα... ηλεκτρονικό μάτι να αποσοβήσει μια πιθανή πυρκαγιά στα Γεράνεια όρη ή στον Κιθαιρώνα; Ναι μπορεί και μάλιστα επί 24ώρου βάσεως κάθε στιγμή του καλοκαιριού. Οι νέες τεχνολογίες μπορούν να κάνουν θαύματα στην πρόληψη της καταστροφής ακόμα και σε περιόδους υψηλής επικινδυνότητας, όταν το θερμόμετρο πιάνει... κόκκινο.
Η νομαρχία Δυτικής Αττικής δέχτηκε πέρσι σήμα κινδύνου για την απειλή της φωτιάς που μπορεί να καταστρέψει έναν από τους πιο πράσινους ορεινούς όγκους μια ανάσα από την πρωτεύουσα. Η φωτιά στο Πόρτο Γερμενό, πάνω από το Αλεποχώρι, απείλησε τους τελευταίους πνεύμονες πρασίνου και έθεσε σε νέα βάση το πρόβλημα της πυροπροστασίας στην περιοχή.
Η νομαρχία Δυτικής Αττικής αναζήτησε σύγχρονες λύσεις και το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία ενός ολοκληρωμένου πληροφοριακού συστήματος πυροπροστασίας. Με την κοινοτική στήριξη και τη συμμετοχή υπαλλήλων της νομαρχίας και εθελοντών, επιλέχθηκε για φέτος μια πιλοτική περιοχή που καλύπτει πάνω από το ένα τρίτο των δασικών εκτάσεων στη Δυτική Αττική, από τα όρια με τον νομό Κορίνθου μέχρι τα όρια με τη Βοιωτία έως και την περιοχή της Μάνδρας.

Κάμερες
Στην έκταση αυτή έχει εγκατασταθεί ένα ασύρματο δίκτυο 5 καμερών- εικονοληπτών που δίνει τη δυνατότητα παρακολούθησης του 90% των επιλεγμένων δασικών εκτάσεων όλο το 24ώρο. Η εικόνα συγκεντρώνεται με μόνιτορς στα γραφεία της Νομαρχίας και εκεί ομάδα εκπαιδευμένων υπαλλήλων αλλά και εθελοντών παρακολουθεί τις όποιες μεταβολές, έτοιμη να ειδοποιήσει την πυροσβεστική εάν χρειαστεί.
Παράλληλα έχει εγκατασταθεί δίκτυο μετεωρολογικών σταθμών που παρέχουν συνεχή μετεωρολογικά δεδομένα. Με βάση αυτά, η Νομαρχία έχει την δυνατότητα ενημέρωσης όλων των πολιτών μέσω της παραγωγής ημερήσιου χάρτη επικινδυνότητας για ολόκληρη την περιοχή υλοποίησης. Ταυτόχρονα διαθέτει ένα πλήρες χαρτογραφικό υλικό, ψηφιακό και αναλογικό, που ανά πάσα στιγμή χρησιμοποιείται για την παροχή οποιοδήποτε πληροφοριών σε όλους τους αρμόδιους φορείς και όχι μόνο. Αξίζει να σημειωθεί ότι το υλικό αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για άλλες λειτουργίες όπως, εντοπισμός αυθαιρέτων, σχεδιασμός νέων έργων, εργασίες της Πολεοδομίας κ.λπ.
Η Νομαρχία παράλληλα διαθέτει και πρόγραμμα προσομοίωσης δασικών πυρκαγιών, όπου σε τακτά χρονικά διαστήματα εντοπίζονται οι απειλούμενες περιοχές. Παράλληλα, υπάρχει σύστημα παρακολούθησης του στόλου των οχημάτων της Πυροσβεστικής και δυνατότητα παροχής αμέσως πληροφοριών για απειλούμενη από φωτιά περιοχή. Το «ηλεκτρονικό μάτι» μπορεί ακόμα να δώσει χρήσιμες πληροφορίες στους πυροσβέστες τόσο για τον ακριβή εντοπισμό μιας επικίνδυνης εστίας, όσο και για την αναζήτηση της πιο σύντομης οδικής πρόσβασης ή ακριβούς επέμβασης των πυροσβεστικών αεροπλάνων. Ταυτόχρονα, μέσω κινητού μετεωρολογικού σταθμού παρέχονται έγκυρες πληροφορίες στο Επιχειρησιακό Κέντρο για τις καιρικές συνθήκες της περιοχής όπου εκδηλώνεται φαινόμενο πυρκαγιάς.
Σε ό,τι αφορά στις δυνατότητες αποκατάστασης του φυσικού περιβάλλοντος μετά από μια πιθανή καταστροφή, η Νομαρχία διαθέτει πλήρη βάση δεδομένων με όλη τη χλωρίδα και πανίδα της περιοχής, ώστε να καταγράφονται πλήρως οι πληγείσες περιοχές, ενώ παράλληλα μέσα από το Γεωγραφικό Πληροφοριακό Υλικό καταγράφεται όλο το πυρικό ιστορικό της περιοχής.
Το έργο χρηματοδοτείται κατά 80% από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και κατά 20% από εθνική συμμετοχή, δείχνοντας ότι ακόμα και σε δύσκολους καιρούς υπάρχουν δυνατότητες αξιοποίησης πόρων για την προστασία του περιβάλλοντος.
Ενημέρωση
Σε ειδικό ιστοτόπο της νομαρχίας Δυτ. Αττικής (www.nada-fms.gr) παρέχεται ενημέρωση για όλες τις λειτουργίες του πιλοτικού προγράμματος ενώ παράλληλα οι πολίτες έχουν την δυνατότητα να ενημερώνονται ημερησίως για τις καιρικές συνθήκες της περιοχής υλοποίησης αλλά και να ενημερώνονται για τις επικίνδυνες περιοχές εμφάνισης δασικών πυρκαγιών. Επιπλέον, ενημερωτική ημερίδα για την πορεία υλοποίησης του προγράμματος έγκαιρης ειδοποίησης και διαχείρισης πυροπροστασίας διοργανώνει η νομαρχία Δυτ. Αττικής στις 16 Ιουνίου, στις 11 π.μ., στην Ελευσίνα, στο ELEFSINA HOTEL (Δήμητρος 55 και Ρήγα Φεραίου).
Μια άλλη «ανάγνωση»
Η... ηλεκτρονική πρόληψη των πυρκαγιών εφαρμόζεται πιλοτικά σε τέσσερις συνολικά περιοχές της χώρας. Ο νομάρχης Δυτικής Αττικής Αριστείδης Αρκουδάρης μας εξηγεί ότι η ανάπτυξη αυτής της προσπάθειας μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο τον χάρτη της επιβαρυμένης περιβαλλοντικά περιοχής της Δυτικής Αττικής. «Η περιοχή μας δεν έχει μόνο στον χάρτη προβλήματα περιβαλλοντικά, λόγω της έντονης βιομηχανικής δραστηριότητας, αλλά αποτελείται και από δάση μεγίστου κάλλους, που εμείς θέτουμε την προστασία τους ως μια από τις πρώτες προτεραιότητες
Θέλουμε να προστατέψουμε τους λίγους πνεύμονες πράσινου που απέμειναν στην Αττική αλλά και να αναδείξουμε τις φυσικές ομορφιές που έχει η περιοχή, με δασικές εκτάσεις και ορεινούς όγκους φιλόξενους για τους κατοίκους της Αθήνας -και όχι μόνο-, σε όλες τις εποχές του χρόνου».
Αριστείδης Αρκουδάρης, νομάρχης Δυτ. Αττικής. ΠΗΓΗ: www.imerisia.gr

Λόγω του ότι η εποχή που διανύουμε είναι επικίνδυνη για πυρκαγιές, ας δούμε τι λέει ο καθηγητής Ανδρέας Αθηναίος για το θέμα μπάς και προλάβουμε και εμείς μια φορά και βγούμε μπροστά στο στρατηγό άνεμο. (Alkiviadis)

Είναι το Λάθος Δόγμα, της νοοτροπίας της κλιμάκωσης ανάλογα με την κλιμάκωση του προβλήματος. Δηλαδή αναπτύσσουμε δυνάμεις ανάλογα με τις δυνάμεις που αναπτύσσει ο εχθρός. Ξεκινάει από το κόμπλεξ του να μην προκαλέσουμε στο Αιγαίο, και φθάνει μέχρι το πως αντιμετωπίζουμε τις πυρκαγιές στα δάση. Αναπτύσσουμε τις δυνάμεις μας ανάλογα με την κλιμάκωση του αντιπάλου. ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΣΦΑΛΜΑ άτι με την νοοτροπία αυτή, πα ντα θα χανουμε τον πολεμο, η παντα η φωτια θα μας καιει μεχρι να σβησει, γιατι αφηνουμε παντα στον εχθρο να εχει την πρωτοβουλια και εμεις απλα αντιδρουμε στην εξελιξη της δραστηριοτητας του εχθρου, χωρις να οργανωνουμε ποτε μια αντεπιθεση σε κλιμακα μεγαλυτερη του εχθρου (overpower the Enemy).
Στην Αμερικη, οταν λες φωτια, δεν ερχεται ενα πυροσβεστικο αλλα ολα τα διαθεσιμα. Τα σκουπιδια καιγονται σε ενα ουρανοξυστη 22 οροφων και ερχονται τρεχοντας καμια εικοσαρια Πυροσβεστικα. Το Δογμα ειναι αναπτυσσω τις δυναμεις μου για το χειροτερο, και μετα τις αποκλιμακωνω, αναλογα με τα πραγματικα περιστατικα.

ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΖΗΤΙΑΝΟΥ ΣΕ ΟΛΑ. Οταν ειμουνα Νομαρχης οι "καλοι" της εποχης (κατι αποστεωμενα οντα του Συστηματος) με κατηγορουσαν οτι με τον τροπο αυτον καιω βενζινες (ενω χωρις τον τροπο αυτο δεν καιμε βενζινες αλλα καιμε την Ελλαδα, τους Ανθρωπους κλπ). Επι Νομαρχιακης μου θητειας, αναπτυσσονταν ολες οι επιχειρησιακες μοναδες, και μετα αποχωρουσαν (αμερικανικο Δογμα) .

ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ, η Πολιτικη Ηγεσια του Πυροσβεστικου Σωματος, να δωσει την δυναμη στο Επιτελειο του, ΝΑ ΑΛΛΑΞΗ ΔΟΓΜΑ.

ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΕΣ ΜΑΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ, ιδιως σε αυτες που εχουν κοινωνικο χαρακτηρα (Ασθενοφορα - Πυροσβεστικη κλπ) και να παψει η μιζερια, ειτε των λιγων μεσων, ειτε των αφθονων μεσων που αντι να αναπτυχθουν σε μαγαλυτερη δυναμη απο το προβλημα τρεχουν απο πισω του εως οτου αυτο αποφασισει οτι ολοκληρωσε το εργο του (αυτο ειναι το ΜΑΘΗΜΑ 2)
ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ "OVERPOWER" Στο χωρο που καλειται EMERGENCY
Χρειαζεται ομως πολιτικη βουληση, λεβεντιας , οχι κακομοιριας η οποια κακομοιρια ειναι και μια βασικη νοοτροπια με την οποια ομως σε ολα τα μετωπα "καιγομαστε"

ΑΛΛΑΞΤΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟ ΔΟΓΜΑ

Καθηγητης Ανδρεας Αθηναιος
ΠΗΓΗ: Ελληνικός άνεμος

Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

Επιθεώρηση..

Ύστερα από μια προσεκτική επιθεώρηση, παρατήρησα ότι σε σχέση με την προηγούμενη φορά είχαν καταναλωθεί τα αποθέματα μελιού, και είχαν μείνει μόνο σε δύο πλαίσια πάνω πάνω.
Σε δύο κυψέλες είδα και τις βασίλισες που έφερναν βόλτες.
Με άφησαν πολύ ώρα να χαζεύω τα πλαίσια με τον γόνο, πριν τις κλείσω και τις αφήσω στο έργο τους.
Αυτή την φορά, σε απόσταση τριακοσίων μέτρων βρήκα να έχει βάλει κάποιος άγνωστος σε μένα, καμιά τριανταριά μελίσσια μέσα στις ελιές.
Άρα δεν μπορώ να κάνω το κόλπο του φίλου Στέλιου που ήθελα.




Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

Αλήθειες και μύθοι για την ελληνική οικολογία


Ο Νίκος Μάργαρης
Είναι ο πρώτος που έγραψε για οικολογία στις ελληνικές εφημερίδες. Και ο πρώτος που βαρέθηκε τις υπερβολές και τις ασχετοσύνες των «οικοχόνδριων». Μιλά έξω από τα δόντια για όλα σχεδόν τα θέματα που απασχολούν τον χώρο.

Είναι μόδα η οικολογία;Δυστυχώς, είναι μόδα. Και τα άτομα που ανακατεύονται, εκτός απ' τη μόδα, το κάνουν και λόγω του ότι προσφέρει τη δυνατότητα κάποιας εξουσίας. Αφού απέτυχαν στους πρωτογενείς τους χώρους, έγιναν όλοι οικολόγοι. Ρώτησα κάποτε στο υπουργείο -γιατί δεν είμαι άτομο εκτός κυκλωμάτων- γιατί βάλατε αυτή την παλαβή υπεύθυνη περιβαλλοντολογικής εκπαίδευσης στον τάδε νομό. Μου λένε είναι ευαισθητοποιημένη. Ποιοι είναι πιο ευαισθητοποιημένοι σε θέματα υγείας; Οι υποχόνδριοι. Λες σε έναν υποχόνδριο να σχεδιάσει την υγεία; Το αποτέλεσμα είναι μια εθνική τραγωδία, η οποία δεν θα μας οδηγήσει πουθενά. Οτιδήποτε πάει να γίνει, κάποιοι προσφεύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας - το Συμβούλιο της Επικρατείας είναι χειρότερος ακτιβιστής και χωρίς καμία γνώση αποφασίζει, μπλοκάροντας τα πάντα. Η εκτροπή του Αχελώου, για παράδειγμα, που έχει γίνει απ' το '60 (η λίμνη Νικολάου Πλαστήρα είναι η εκτροπή του Αχελώου) έστειλε νερό στη Θεσσαλία και υδρεύεται η Καρδίτσα, αρδεύεται ο κάμπος και παράγεται και ηλεκτρικό ρεύμα. Αποδείχτηκε, δηλαδή, πως ήταν μια οικονομική, μια κοινωνική και μια οικολογική επιτυχία, επειδή πάνω απ' τη λίμνη έγινε Ελβετία. Κι όμως, το Συμβούλιο της Επικρατείας μπλέκει και λέει όχι στον Αχελώο. Μάλιστα, η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, επειδή είναι άσχετοι, δεν ήξεραν ότι δεν είναι λίμνη αλλά φράγμα και την πρότειναν να γίνει γραμματόσημο! Και έγινε γραμματόσημο «Λίμνη Νικολάου Πλαστήρα»!

Με τι αιτιολογία;Επειδή είναι άσχετοι, γι' αυτό είναι και επικίνδυνοι. Είναι σαν ένας υποχόνδριος να κάνει ιατρικές πράξεις. Ο Νίκος Δήμου έχει έναν όρο γι' αυτούς, τους λέει «οικοχόνδριους». Όταν εγώ περνάω έξω από τον Ευαγγελισμό, ποτέ δεν σκέφτομαι να μπω μέσα να κάνω εγχειρίσεις ανοιχτής καρδιάς. Είμαι ένας επαγγελματίας του περιβάλλοντος, ένας παθολόγος. Και τι κάνει ο παθολόγος; Πας και σου λέει βάλε το θερμόμετρο. Ένας επαγγελματίας του περιβάλλοντος κάνει ακριβώς το ίδιο με τις υδατοκαλλιέργειες: μετράει το οξυγόνο. Ό,τι είναι το θερμόμετρο για κάποιον άνθρωπο που είναι άρρωστος, είναι το μέτρημα του οξυγόνου για τις υδατοκαλλιέργειες.

Δεν δέχονται τις αποδείξεις κάποιου που είναι ειδικός; Τι λένε;
Ότι «τα πιάνω». Βέβαια, επειδή είμαι γέρος πια, έχω αποδείξει κατά καιρούς ότι είχα δίκιο, παίρνοντας κρίσιμες θέσεις. Για παράδειγμα, όταν στα Γιάννενα λέγανε ότι θα ρυπανθεί ο Καλαμάς, αν μπούνε σ' αυτόν τα επεξεργασμένα λήμματα, βρέθηκε ένας δυναμικός δήμαρχος ΚΚΕ -ένα περίεργο μείγμα ΚΚΕ με χιούμορ-, σταλινικός απίστευτος, και τα έριξε με το έτσι θέλω στον Καλαμά και φυσικά όχι μόνο δεν έγινε τίποτα, αλλά ο Καλαμάς έφτιαξε. Αν ρίξεις ένα κιλό λίπασμα σε μία γλάστρα, η γλάστρα ξεραίνεται, αν ένα κιλό λίπασμα όμως το ρίξεις σε ένα στρέμμα, το χωράφι θα πάρει τα πάνω του. Κι αυτό φαινόταν από το γεγονός ότι οι εκβολές του Καλαμά μεγάλωναν και γινόταν όλο και καλύτερος υδροβιότοπος. Κάνοντας βιολογικό καθαρισμό ανοργανοποιούνται οι οργανικές ενώσεις που δημιουργούν το πρόβλημα στη λίμνη, ενώ λιπαίνουν τις εκβολές. Το ποτάμι έφτιαξε, επανεμφανίστηκαν είδη που είχαν εξαφανιστεί, ενώ κάποιοι «οικολόγοι» έλεγαν θα ρυπανθεί, θα χαλάσει και ξεσήκωναν τον κόσμο -έναν απ' αυτούς τον έπιασαν μετά από λίγο καιρό να λέει ότι κάνει πράξεις και θεραπεύει τον καρκίνο στην Ηγουμενίτσα.

Παραλογισμός. Ο παραλογισμός στην Ελλάδα είναι ο εξής: πόσες φορές έχετε ακούσει για το Δέλτα του Νέστου; Ε, λοιπόν, ο Νέστος δεν έχει Δέλτα. Έχει γίνει «εγκυβωτισμός» του ποταμού απ' το '52. Πριν χρόνια ανέλαβα να κάνω την περιβαλλοντική μελέτη για τα φράγματα του Νέστου .Την εποχή εκείνη ο Νέστος είχε μείνει χείμαρρος, γιατί έπαιρναν όλο το νερό στα σύνορα και πότιζαν τα καλαμπόκια. Δεν είχε νερό. Εγώ είχα αναλάβει να δω αν τα φράγματα θα επηρεάσουν ή όχι τον Νέστο και είχα πει ότι πρώτον, λόγω της επερχόμενης κλιματικής αλλαγής, θα λείψει το νερό και πρέπει να έχουμε αποθέματα -φυσικά είχα δίκιο- και δεύτερον τα φράγματα εξελίσσονται σε υδροβιότοπους (η Κερκίνη, που είναι ο καλύτερος υδροβιότοπος, είναι ένα φράγμα που έκανε ο Βενιζέλος το '30 με την ΟΥΛΕΝ).

Τα μεγάλα έργα στην Ελλάδα είναι συνήθως συνδεδεμένα με την καταστροφή του περιβάλλοντος.
Ανοησίες σε μεγάλο βαθμό. Όλα, μα όλα τα φράγματα της ΔΕΗ -να αναφέρουμε ένα παράδειγμα- είναι οικολογικές, κοινωνικές και οικονομικές επιτυχίες - έχουμε βγάλει κι ένα βιβλίο που το αποδεικνύει. Άλλο παράδειγμα είναι μια υδατοκαλλιέργεια που υπήρχε κοντά στο λεγόμενο «Αρκαδικό Χωριό». Το Αρκαδικό Χωριό το έχτισαν κάποιοι τύποι χωρίς αποχέτευση, χωρίς αποκομιδή σκουπιδιών, με ένα σωρό ελλείψεις και τους εμπόδιζε μια υδατοκαλλιέργεια που ήταν προς Νότο, δεν φαινόταν καλά καλά με το μάτι, και με ρεύματα από Βορρά προς Νότο. Με λίγα λόγια, στην ουσία την υδατοκαλλιέργεια την επηρέαζαν τα λήμματα των κατοίκων του Αρκαδικού Χωριού που διαμαρτύρονταν για την υδατοκαλλιέργεια. Η ναυτιλία (με έδρα στο Λονδίνο, βέβαια) και οι υδατοκαλλιέργειες ήταν οι χώροι που η Ελλάδα ήταν πρώτη στην Ευρώπη. Η ιστορία των υδατοκαλλιεργειών είναι η απόδειξη την όρθιας ξεφτίλας στην Ελλάδα γιατί την έχουν ρίξει έξω τελείως. Ούτε τα πανεπιστήμια ούτε ο Μαντέλης. Στην Ελλάδα νομίζω ότι η μεγαλύτερη ακτιβιστική οργάνωση κι αυτή που προκαλεί τα χειρότερα προβλήματα είναι το Συμβούλιο της Επικρατείας. Καθυστερούν απίστευτα, στο μεταξύ νομίζουν ότι είναι οικολόγοι, ενώ είναι ακτιβιστές, και χωρίς γνώσεις μπλοκάρουν τα πάντα. Αν μπείτε στο σάιτ των ιχθυοκαλλιεργειών στη Νορβηγία λέει ότι οι ιχθυοκαλλιέργειες είναι αειφορική δραστηριότητα. Αν δείτε στην Ελλάδα, το κάθε ψώνιο λέει ότι είναι αισθητική ρύπανση. Έχω κάνει άπειρες μελέτες για τα ιχθυοτροφεία κι έχει αποδειχτεί -και από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου και από το Πανεπιστήμιο της Κρήτης και από το Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας- ότι τα ιχθυοτροφεία δεν ρυπαίνουν. Κι όμως, ξεσηκώνει τους πάντες ο οιοσδήποτε. Πρώτη και καλύτερη η Γκερέκου κατέστρεψε έναν ιχθυοκαλλιεργητή στην Κέρκυρα, λέγοντας μπαρούφες. Και μάλιστα πήρε ομόφωνη απόφαση το νομαρχιακό συμβούλιο ότι δεν του επιτρέπουν την επέκταση - μιλάμε για 500 τόνους παραγωγή, όταν στην Κεφαλλονιά έχουν παραγωγή 20.000 τόνους. Είναι μία από τις εθνικές τραγωδίες. Να σημειωθεί ότι μετά την αγροτική επανάσταση, που είναι η πρώτη, τη βιομηχανική επανάσταση, που είναι η δεύτερη, ήρθε η μπλε επανάσταση, που είναι η τρίτη. Αυτήν τη στιγμή το ψάρεμα τι είναι; Κυνήγι, ενώ το άλλο είναι καλλιέργεια. Ακούς κάποιους να λένε ότι «τις άγριες τις τσιπούρες τις ξεχωρίζω». Ναι, ρε άσχετε, αλλά κάνουν 35 ευρώ, δεν κάνουν 5 που κάνουν της καλλιέργειας, χώρια που της καλλιέργειας είναι πολύ πιο καθαρές γιατί οι άγριες δεν ξέρεις τι τρώνε... Ακόμα και στο Τμήμα Περιβάλλοντος δημιουργούνται τέτοιες καταστάσεις στο Αιγαίο, από το οποίο, όπου να 'ναι, θα παραιτηθώ. Δεν τους αντέχω. Είναι δυνατόν φοιτητές σε Τμήμα Περιβάλλοντος, που λένε ότι προστατεύουν το περιβάλλον, να έχουν το τμήμα λερωμένο;

Για ποιο λόγο παραιτείστε;Επειδή δεν τους αντέχω. Αυτό που γίνεται είναι απίστευτο. Αυτό το έζησα στη Θεσσαλονίκη, ήμουν καθηγητής στο πανεπιστήμιο εκεί από το 1978, όταν οι καθηγητές στο Βιολογικό ήταν 7. Μας αποκαλούσαν «γερουσία» οι βοηθοί που ήταν μεγαλύτεροι σε ηλικία από εμάς. Και τώρα είναι 72 καθηγητές, με τον ίδιο αριθμό φοιτητών. Μου την έδωσε και παραιτήθηκα κι από εκεί και πήγα στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, όπου για μερικά χρόνια μπορούσα να στήσω το Τμήμα Περιβάλλοντος, γιατί ήμουν στη διοικούσα στην πρώτη φάση. Τώρα, το μόνο που μου μένει δεν είναι να κλαίω τη μοίρα μου, εγώ καλά τα πάω, αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα μετά το '81 το μεγάλο πρόβλημα που δημιουργήθηκε είναι ότι διοικούν οι συνδικαλιστές. Οι συνδικαλιστές είναι συνήθως στούρνοι, δεν έχουν σπουδάσει τίποτα, ήταν αφισοκολλητές και εν πάση περιπτώσει ο ρόλος τους είναι να προστατεύουν το σωματείο τους. Με τις αλλαγές που έγιναν και τη λεγόμενη «κοινωνικοποίηση» άλλαξαν τα πάντα. Για να γίνεις διοικητής στην τράπεζα ή στον ΟΤΕ π.χ. έπρεπε να είχες κάνει κάτι στη ζωή σου. Όμως, οι συνδικαλιστές έμπαιναν στη διοίκηση απ' τα παράθυρα, διοικούσαν και τα έριξαν όλα έξω. Ειδικά στα πανεπιστήμια είναι φρίκη. Συνεταιρίστηκαν δε οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των βοηθών με αυτές των φοιτητών για να μοιραστούν την εξουσία. Αποτέλεσμα; Οι βοηθοί έγιναν όλοι καθηγητές και οι φοιτητές παίρνουν πτυχίο στο έτσι. Το ξέρετε ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση οι φοιτητικές ομοσπονδίες δεν έχουν μέλος την Ελλάδα επειδή δεν μπορούν να βρουν πρόεδρο; Η ΕΦΕΕ δεν έχει πρόεδρο. Είναι δυνατόν να μιλάς για υπευθυνότητα στη νεολαία όταν οι τέσσερις διαφορετικές φοιτητικές παρατάξεις βγάζουν τέσσερα διαφορετικά αποτελέσματα; Η απόλυτη ξεφτίλα. Ποιος όμως να τους περιορίσει; Οι καινούργιοι καθηγητές, επειδή δεν έχουν τα κότσια, έχουν γίνει κότες!


Έχετε μια κόντρα με τους οικολόγους που κρατάει χρόνια. Σήμερα, ποιες είναι οι σχέσεις σας;Στην αρχή, όταν είχα μια σελίδα στο «Βήμα», ήταν οι πρώτοι μου αναγνώστες, με την έννοια ότι με διάβαζαν την Κυριακή σαν τρελοί για να με βρίζουν όλη την υπόλοιπη εβδομάδα. Ήμουν σαν ένας γιατρός επαγγελματίας που τα είχε βάλει με τους υποχόνδριους, οι οποίοι ήθελαν να κάνουν τους γιατρούς. Οι άνθρωποι είναι άσχετοι. Αρθρογραφώ απ' το '81 και αν έχω κάπου κάνει λάθος, ας έρθουν να μου το πουν. Να τους πω και εγώ πού έχουν κάνει λάθος αυτοί, ό,τι έχουν πει και δεν έχει ισχύσει. Η Δαμανάκη ως υποψήφια δήμαρχος έλεγε ανοησίες, ότι θα ανασυστήσει τη γειτονιά, θα έπαιρνε τις γριές δηλαδή την ώρα που έπαιζε η «Λάμψη» και θα τις κατέβαζε στον δρόμο. Παλιά η γειτονιά είχε νόημα και μιλούσαν οι κάτοικοι μεταξύ τους όχι επειδή αγαπούσαν ο ένας τον άλλο, αλλά επειδή δεν μπορούσαν να βρουν τους φίλους τους. Αυτήν τη στιγμή κάνουμε παρέα με τους φίλους μας. Παλιά έκανες παρέα με τους γείτονες γιατί δεν θα πήγαινες στον Πειραιά με τα πόδια να φας σε μια ταβέρνα με έναν φίλο σου. Είναι πολύ καλύτερα τώρα.


Ο παλιός καλός καιρός είναι ένας μύθος;Ουδέποτε υπήρξε. Γεννήθηκα στον Βόλο κι εκεί που βγάζαμε το νερό με την λεγόμενη «τουλούμπα» δίπλα στο βόθρο ο τύφος οργίαζε. Το να μιλάμε για παλιό καλό καιρό είναι μια ανοησία. Η ζωή μας έχει γίνει πολύ καλύτερη. Λένε όλοι για τη νεολαία που δεν τρώει καλά. Μα είναι δυνατόν να μην τρώει καλά και να γίνονται ψηλότεροι και ωραιότεροι; Απλώς, οι γέροι νοσταλγούν τα νιάτα τους που πέρασαν.

Έχει αλλάξει ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τις ηλικίες: ο πατέρας μου είναι 70 και τον βλέπω πολύ νέο...
Δίκιο έχεις (γέλια). Ο πατέρας μου πέθανε 55 ετών και δεν θεωρούσα ότι ήταν τόσο νέος. Βάλε ν' ακούσεις ένα παλιό τραγούδι που λέει «βρε πώς καταντήσαμε που σαρανταρίσαμε», ποιος παλιός καλός καιρός και μπούρδες; Οι συνθήκες ζωής άλλαξαν προς το καλύτερο. Θυμάμαι εποχές αγριότητας - δεν θα ξεχάσω έναν βασιλικό γέρο στο Μούρεσι. Έμαθα ότι στον Εμφύλιο γύρναγε με ένα καλάμι που στην άκρη είχε κεφάλια ανταρτών.

Για τα βιολογικά προϊόντα τι πιστεύετε;Στο πανεπιστήμιο κάποτε έκανα ένα πείραμα. Πήγα με μια φωτογραφική μηχανή στο Κολωνάκι και πήρα φωτογραφίες των 100 πρώτων επισκεπτών σε ένα κατάστημα με βιολογικά προϊόντα και των 100 επισκεπτών σε ένα ντελικατέσεν. Τις βάλαμε στον τοίχο όλες και ζήτησα από άτομα που δεν ήξεραν τι γινόταν να πουν ποιοι φαίνονταν πιο υγιείς. Του βιολογικού ήταν σπυριάρηδες, κακομοίρηδες, γκρινιάρηδες, αφελείς, προβληματικοί. Χωρίς να είμαι εναντίον των βιολογικών τροφών, ουσιαστικά είναι ένα σνομπ προϊόν. Κάποτε, έβαλα υποψήφιος πρύτανης στο Αιγαίο και φυσικά ο αντίπαλος μού πήρε και τα σώβρακα. Διαπίστωσα, λοιπόν, ότι διοικητικά οι υπάλληλοι και οι συνάδελφοί μου δεν με πήγαιναν. Αντί, λοιπόν, να καθίσω να κλάψω τη μοίρα μου έφυγα και πήγα στην ΟΥΝΕΣΚΟ, κάνοντας χρήση αυτού που οι καθηγητές λένε «σαμπάτικαλ». Έμεινα στο Παρίσι το '98 και πέρασα έναν χρόνο μόνος μου ταξιδεύοντας, προσπαθώντας να καταλάβω και πού βρίσκομαι - ήταν μια περίοδος ανασυγκρότησης για μένα. Υπήρχε λοιπόν μια έκθεση στο Παρίσι, στη Μαρζολέν, που ήταν όλα «πράσινα», πράσινα φαγητά, ποδήλατα, πράσινες εκδρομές (να πηγαίνεις δηλαδή στη Σαχάρα και να σε δέρνουν και να είναι πέντε φορές πιο ακριβά από την Καραϊβική), οπότε πήγα να δω τι διάολο ήταν. Όταν έφτασα, είδα τύπους να φοράνε ξεχειλωμένα πουλόβερ, ήταν βρόμικοι, σπυριάρηδες, απίστευτο. Όταν μπήκα μέσα στα φαγητά (βετζετέριαν μόνο) βρομοκοπούσε, ήταν όλοι λερωμένοι από σάλτσες. Κατά σύμπτωση, πήγα μετά, το επόμενο Σαββατοκύριακο, στην άλλη πλευρά του Παρισιού, σε μια έκθεση αεροναυπηγικής που είχε γιάπηδες. Μια χαρά παιδιά, ωραίοι, υγιείς. Και τότε σκέφτηκα ότι ο άνθρωπος έχει ένα στομάχι, ενώ όλα τα φυτοφάγα ζώα στη φύση έχουν δύο στομάχια. Επομένως, εάν έχεις ένα στομάχι, είναι ανωμαλία να είσαι βετζετέριαν. Δικαίωμά σου βεβαίως, αλλά μη μιλάς για υγιεινή. Δείτε γύρω σας. Όλοι όσοι τρώνε βιολογικά προϊόντα είναι περισσότερο υγιείς;



Για τα μεταλλαγμένα τι πιστεύετε;Αν πάτε στο Άργος, θα δείτε εσπεριδοειδή που έχουν σε ένα κλαρί λεμόνια, στο άλλο πορτοκάλια και στο τρίτο μανταρίνια. Αυτό δεν είναι τέρας, είναι φυσιολογικό; Τα πορτοκάλια τα μέρλιν είναι μεταλλαγμένα. Ένα σπέρμα, το κουκούτσι, περιβάλλεται πάντα από έναν καρπό για προστασία. Το να έχεις έναν καρπό χωρίς σπέρμα είναι ανωμαλία. Επομένως, είτε μιλάμε για πορτοκάλια μέρλιν, είτε μιλάμε για μανταρίνια κλημεντίνες, είτε μιλάμε για σταφύλια χωρίς κουκούτσια, εννοούμε μεταλλαγμένα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός γιατί τα μεταλλαγμένα ήρθαν για να μείνουν, είναι πολύ πιο σίγουρα από τα άλλα. Κι οι σοκολάτες Τομπλερόν έχουν μεταλλαγμένη σόγια. Τώρα, αν οι Έλληνες θεωρούν ότι προστατεύουν το περιβάλλον καλύτερα σε σχέση με όλους τους άλλους, σε σχέση με τους Ελβετούς ή με τους Σουηδούς, ας το πιστεύουν. Έγινε ολόκληρος ντόρος για τη μεταλλαγμένη ντομάτα - το άκρον άωτον της ξεφτίλας. Η ντομάτα και όλοι οι καρποί, πλην των σταφυλιών, όταν τους κόψεις συνεχίζουν να ωριμάζουν. Κόβεις ένα μήλο και σιγά σιγά γίνεται ώριμο μέχρι που σαπίζει, οι μπανάνες έρχονται πράσινες κι αν τις αφήσεις γίνονται κίτρινες. Τις ντομάτες, επειδή έχουν γρήγορη μεθωρίμανση, τις κόβουν πάντα πράσινες, μέχρι να φτάσουν στην αγορά έχουν κοκκινίσει κι αμέσως χαλάνε. Αυτό που έκαναν στη μεταλλαγμένη ντομάτα ήταν να αφαιρέσουν το γονίδιο της μεθωρίμανσης - δεν έβαλαν τίποτα μέσα. Κόβουν τις ντομάτες κόκκινες με όλες τις βιταμίνες και δεν χαλάνε. Κι όμως, η Greenpeace αντέδρασε.


Πείτε μου και για τα πυρηνικά.
Ποιες είναι οι χώρες στην Ευρώπη που έχουν περισσότερα πυρηνικά; Η Γαλλία, το 75% της ηλεκτρικής ενέργειας είναι από πυρηνικά εργοστάσια, η Ελβετία, πάνω από το 50%, η Σουηδία, το Βέλγιο, η Αγγλία. Δεν βγάζουν διοξείδιο του άνθρακα κι αυτή είναι πιθανόν η λύση για όλες τις χώρες σε σχέση με την κλιματικά αλλαγή που την προκαλούν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Εμείς οι μάγκες δεν τη θέλουμε. Ο Μπερλουσκόνι, επειδή είχαν ψηφίσει κι αυτοί μέσα στη χαζομάρα τους ότι δεν θα δεχτούν πυρηνικά εργοστάσια, τα έχει παραγγείλει και θα τα κάνει η Γαλλία. Στη Γερμανία, όταν είχαν βγει οι σοσιαλιστές, ήθελαν τους πράσινους για να κάνουν κυβέρνηση, οπότε μόνο και μόνο για να πάρουν την εξουσία συμφώνησαν να μη γίνουν πυρηνικά εργοστάσια. Ακούτε τον κάθε ανόητο εδώ να λέει ότι επειδή η Ελλάδα είναι σεισμογενής δεν θα πρέπει να γίνουν πυρηνικά εργοστάσια. Στην Ιαπωνία δεν έχουν σεισμούς; Ακούσατε ποτέ να σκάσει ένα εργοστάσιο στην Ισπανία ή την Αγγλία; Να χαλάσουν ναι, χαλάνε. Πιο πολλοί όμως έχουν σκοτωθεί εδώ, στη ΔΕΗ, επειδή έχουν πέσει μέσα στα καμίνια, παρά από τις βλάβες των πυρηνικών εργοστασίων στη Γαλλία. Στην Ουκρανία και στο Τσερνομπίλ είχαν καταρρεύσει τα πάντα. Και η οικονομία τους και η ιδεολογία τους και η γεωργία τους, λογικό ήταν να σκάσει και το εργοστάσιο. Όλες οι αλλαγές ήρθαν για να μείνουν - οι Έλληνες δεν τις καταλαβαίνουν επειδή είναι δυο τρεις κοινωνικές και τεχνολογικές επαναστάσεις πίσω. Ντοπάρουν και τα παιδιά με την περιβαλλοντική εκπαίδευση στα σχολεία, η οποία πρέπει να σταματήσει. Πήγαινα παλιότερα και έκανα διαλέξεις σε πόλεις, αλλά σταμάτησα, γιατί διαπίστωσα ότι είναι μεγάλη βλακεία. Έρχονται 100 άτομα, εκεί μέσα έρχονται και 20 οικολόγοι κι αρχίζουν και σε ρωτάνε διάφορα, φεύγουν οι 80 και μένεις με αυτούς να πλακώνεσαι χωρίς λόγο. Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει ότι η περιβαλλοντική εκπαίδευση πρέπει να αρχίζει απ' το σχολείο. Ποιος να την κάνει αυτή την περιβαλλοντική εκπαίδευση; Για να κάνει κάποιος μάθημα στο νηπιαγωγείο πρέπει να είναι νηπιαγωγός, για να κάνει μαθηματικά πρέπει να είναι μαθηματικός, για να κάνει μάθημα για το περιβάλλον γιατί να πρέπει να είναι ο κάθε χαβαλές; Με αποτέλεσμα να ζαλίζουν το παιδί με «αλλοτριωμένους καταναλωτές», «διαμερίσματα κλουβιά». Κάνουν το παιδί που ζει στη Θεσσαλία να βλέπει τον πατέρα του με ένα τσουβάλι λίπασμα στην πλάτη και να θεωρεί ότι είναι εγκληματίας. Στο Πήλιο υπήρχε μια ομάδα ακτιβιστών στον Βόλο -φυσικά ήταν δημόσιοι υπάλληλοι και καθηγητές στα σχολεία- που είχαν κάνει μια περιβαλλοντική μελέτη με τους μαθητές των σχολείων, την οποία φυσικά την παρουσίασαν ο νομάρχης, η Τοπική Αυτοδιοίκηση (το πιο διεφθαρμένο κομμάτι της Ελλάδας, γιατί ψάχνει για ψήφους), που έγραφε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι η πανίδα του Πηλίου έχει εξαφανιστεί λόγω του κυνηγιού και των φυτοφαρμάκων. Τη μέρα εκείνη που τη διάβασα μου την έδωσε γιατί στο Πήλιο ξέρω ότι έχουν αυξηθεί οι σκίουροι, τα αγριογούρουνα σε βαθμό που δημιουργούν πρόβλημα, οι αετοί, οι αλεπούδες, τα γεράκια - ήταν μια μελέτη εκτός τόπου και χρόνου. Μαθαίνουν στα παιδιά άλλα αντί άλλων. Όταν είπα κάποτε σε μια διάλεξη στα πιτσιρίκια ότι τα δάση στην Ελλάδα αυξάνονται -μετρημένα με δορυφόρους- με πέρασαν για παλαβό, όπως πιθανότατα θα με αντιμετωπίσουν οι αναγνώστες σας.


Αυξάνονται;Αυξάνονται, ναι. Αυτή η ιστορία ότι η Ελλάδα κατά την επανάσταση του 1821 είχε 50% δάση κι εξαφανίστηκαν είναι μεγάλη απάτη. Κι είναι απάτη γιατί ένας δασολόγος ψεύτης προκειμένου να επηρεάσει τον Μεταξά για να διώξει τα γίδια θεώρησε ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και του είπε ότι η Ελλάδα στην επανάσταση είχε 50% δάση. Ο Βαυαρός πρόξενος στην Ελλάδα το 1938 είχε κάνει μια στατιστική και τα είχε βγάλει 20%, όσο είναι και τώρα. Ζούμε με μύθους απίστευτους.


Να πούμε για την Αθήνα; Πώς τη βλέπετε; Έχει πράσινο;
Κάποτε έβγαλα ένα βιβλίο επί Αβραμόπουλου, Τα αγριολούλουδα της Αθήνας. Γυρίζοντας μέσα στα διοικητικά όρια της Αθήνας και μετρώντας τα αγριολούλουδα, βρήκα πάρα πολλά, απλώς οι Αθηναίοι δεν τα βλέπουν. Θεωρώ, βέβαια, ότι από τα μεγαλύτερα προβλήματα της Αθήνας είναι οι γεωπόνοι και οι δασολόγοι. Η καλύτερη αποκατάσταση πρασίνου που έγινε ποτέ στην Ελλάδα είναι η αποκατάσταση στην Ακρόπολη απ' τον Πικιώνη που χρησιμοποίησε ελληνικά φυτά - του οποίου του έκαναν τη ζωή μαύρη. Επίσης, δείτε το Πεδίον του Άρεως και τον Εθνικό Κήπο. Γιατί ο Εθνικός Κήπος είναι ωραιότερος; Επειδή τον έφτιαξαν Βαυαροί, ενώ το Πεδίον του Άρεως το έφτιαξαν Έλληνες. Οι Έλληνες έχουν μία περίεργη μανία με τα φυλλοβόλα. Βλέπετε όλα τα σχολεία να έχουν στις αυλές φυλλοβόλα, τα οποία βγάζουν φύλλα όταν κλείνουν τα σχολεία και ρίχνουν τα φύλλα όταν ανοίγουν τα σχολεία. Ο Έλληνας δεν έχει καλή σχέση με τη φύση. Δηλαδή, ακόμα κι όταν κάνει εκδρομή, το μόνο που σκέφτεται είναι το φαγητό. Αν τον ρωτήσεις για τις Μηλιές στο Πήλιο που πήγε, θα σου πει τι έφαγε, ποτέ για τη βιβλιοθήκη, αν τον ρωτήσεις για τη θέα από τα Χάνια και για το δάσος, θα σου πει για τη φασολάδα που έφαγε και το λουκάνικο. Του πιπιλίζουν το κεφάλι με τις καταστροφές, με αποτέλεσμα να απεχθάνεται τα πάντα. Υπάρχει ένα διδακτορικό ενός Εμίλιο Αριγκόνι, Ιταλού, για το τοπίο κατά την κλασική αρχαιότητα. Ήταν το ίδιο ακριβώς, μόνο που οι δασολόγοι τα παραποίησαν. Ο Πλάτωνας λέει ότι ο Υμηττός είναι σαν οστά, μόνο με τροφή για μέλισσες (εννοεί το θυμάρι), αλλά δεν χρειάζεται να πάτε μακριά, δείτε παλιές γκραβούρες: η Αθήνα ήταν έρημος. Δείτε τη μεγάλη φωτογραφία στο μετρό του Συντάγματος. Η πόλη θα μπορούσε να έχει πολύ περισσότερο πράσινο, αλλά οι οικολόγοι και οι αρχαιολόγοι του '50 διαμαρτύρονταν κι έλεγαν ότι έπρεπε φαίνεται η Ακρόπολη. Αυτή η ομάδα που εμπόδισε τον Καραμανλή να μας κάνει πραγματικά πρωτεύουσα ήταν εναντίον του ύψους. Δεν υπάρχει πρωτεύουσα στην Ευρώπη που δεν έχει ουρανοξύστες: Μαδρίτη, Ρώμη, Παρίσι, Βιέννη... Δεν λέω μέσα στο ιστορικό κέντρο, αλλά στην άκρη, όπου έτσι κι αλλιώς δεν φαίνεται η Ακρόπολη. Ο πληθυσμός αυξανόταν - και δεν έχει καμία σχέση ο Εμφύλιος, άλλη σαχλαμάρα ο μετεμφυλιακός ρεβανσισμός, σε όλες τις χώρες του κόσμου, έγινε μετακίνηση. Όταν έγινε η εκμηχάνιση της γεωργίας γύρω στο 1950 άρχισαν να περισσεύουν χέρια στις αγροτικές περιοχές. Παλιά, για να θερίσουν, ήθελαν ένα κάρο κόσμο, αυτός ο κόσμος βρέθηκε χωρίς δουλειά και πήγαν εκεί που γίνονταν τα τρακτέρ, ή εκεί που άνοιξαν οι υπηρεσίες, είτε στη Γερμανία είτε στην Αθήνα. Το ίδιο έγινε παντού. Απλώς οι Έλληνες διανοούμενοι συνήθως είναι αδιάβαστοι, σχεδιάζοντας, κοιτώντας τον αφαλό τους. Στην Αθήνα είπαν να είναι χαμηλά τα κτίρια, έκαναν αυτή την απαγόρευση και δεν έγινε ένας σωστός σχεδιασμός. Δείτε τα κτίρια της Μεσογείων, θλιβερά, χωρίς καθόλου θέα, γύρω γύρω οι ακάλυπτοι, και δείτε και τον Πύργο των Αθηνών. Ποιο είναι καλύτερο, με άπλετο χώρο γύρω γύρω κι από κάτω πάρκινγκ. Τι είναι προτιμότερο; Είπαν όχι στις πολυώροφες για να φαίνεται η Ακρόπολη και είπαν το ίδιο για τη Λάρισα, σε όλη την Ελλάδα. Το λάθος που έγινε οφείλεται πάλι στους οικολόγους της εποχής, που εμπόδισαν να γίνει ένας σωστός σχεδιασμός, όπως έγινε σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Κι εγώ δεν λέω ότι είμαι ο αιρετικός που αποκαλούν, αντιγραφέας είμαι, αυτά που λέω για τις πυρκαγιές τα αντέγραψα από την εποχή που ήμουν στο Στράτφορντ στην Καλιφόρνια, τα έλεγε ο Μπίσγουελ, μόνο που τα λέω με καθυστέρηση, τα έλεγε το '60. Και στην Καλιφόρνια έλεγαν ότι τις φωτιές το '60 τις βάζει ο Άξονας. Δεν μπορούμε να διδαχτούμε από τους άλλους.


Οικολογικές αρχές έχει η Αθήνα;Όχι. Δεν υπάρχουν οικολογικές αρχές γενικά στην Ελλάδα. Ουσιαστικά μιλάμε με ξόρκια. Κι αν νομίζει κάποιος ότι με ξόρκια μπορεί να σου φύγει μια αρρώστια, είναι λάθος. Χρειάζεται θεραπεία.


Τι είδους θεραπεία;
Για να κάνεις διάγνωση, πρέπει πρώτα να κάνεις εξέταση .Μας ζήτησαν κάποτε από τη Βουλή να βάλουμε φυτά που ταιριάζουν με τον κοινοβουλευτισμό, κλασικά φυτά, φυτά που είχαν οι Αρχαίοι αφιερώσει σε κάποιον θεό: τη βελανιδιά του Δία, τη δάφνη του Απόλλωνα, την ελιά της Αθηνάς κ.λπ., γενικά να διακοσμήσουμε τον χώρο σύμφωνα με τη μυθολογία. Υπήρχε μια αρχιτεκτόνισσα την ώρα που δούλευαν οι συνεργάτες μου, που άρχισε να φωνάζει «φύγετε από εδώ, είστε αναρμόδιοι, τι δουλειά έχετε εδώ πέρα;». Μέγαιρα. Το είπαμε στον τότε πρόεδρο της Βουλής και είπε δεν μπορώ να κάνω τίποτα! Στην Ελλάδα, εκτός του ότι διοικούν οι συνδικαλιστές, διοικούν κι οι παλαβοί. Οι συνδικαλιστές κι οι σύγχρονοι οικολόγοι μού θυμίζουν καλόγερους του μεσαίωνα. Σε σχέση με θέματα περιβάλλοντος περνάμε τον νέο μεσαίωνα στην Ελλάδα και το πιο πιθανό είναι ότι θα πάμε και στην Ιερά Εξέταση.

Το μέλλον πώς το βλέπετε, θα καλυτερέψουν τα πράγματα ή θα γίνουν χειρότερα;Θα καλυτερέψουν. Η Ελλάδα συνήθως είναι δυο τρεις επαναστάσεις πίσω, θα περάσουμε στο επόμενο βήμα. Τα περισσότερα αυτοκίνητα στις μεγαλουπόλεις του εξωτερικού είναι πετρελαιοκίνητα. Εδώ βγαίνει η Greenpeace και λέει θάνατος στο πετρέλαιο. Σιγά σιγά θα γίνει κι εδώ κάποτε, απλώς θα έχουμε χάσει πολύτιμο χρόνο και θα είμαστε πάντοτε οι παρίες της Ευρώπης. Θα είμαστε καλύτεροι όμως από ό,τι ήμασταν στο παρελθόν.


Και για να μην σας κουράζω κι άλλο, πόσο μη αναστρέψιμη είναι η πρόσφατη καταστροφή που έγινε από την πετρελαιοκηλίδα στην Αμερική;
Σε χρόνους ανθρώπινους είναι μη αναστρέψιμη, σε χρόνους βιολογικούς θα πάρει καιρό, αλλά το περιβάλλον θα επανέλθει. Μπορεί να μπλοκαριστεί ο τουρισμός για τα επόμενα 10 χρόνια. Σε 20 όμως θα έχει καθαρίσει. Το πετρέλαιο είναι φυσικό προϊόν, ένα βιολογικό προϊόν, άρα θα αποικοδομηθεί, απλώς θα πάρει χρόνο. Η καταστροφή που έκανε το κινέζικο πλοίο πριν από κάνα δυο μήνες πάνω από τα κοράλλια στην Αυστραλία ήταν πολύ μεγαλύτερη. Η φύση, όμως, δεν καταλαβαίνει τίποτα. Είναι όπως αυτά που γράφονται μετά από πυρκαγιά, «ο τελευταίος πνεύμονας πρασίνου», όταν το 95% του οξυγόνου που αναπνέουμε προέρχεται από τους ωκεανούς. Και επίσης, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου το οξυγόνο ήταν 21%. Ακόμα κι η Πυροσβεστική, όταν τους ρώτησαν γιατί δεν καταβρέξανε τη φωτιά στα Δερβενοχώρια, είπαν ότι δεν μπορούσαν να πετάξουν νερό πάνω απ' τους πυλώνες. Όταν πιάνει βροχή, τι γίνονται οι πυλώνες; Τόσο άσχετοι!
Το βρήκα εδώ
Μέσω του πολύ καλού κυνηγετικού foroum του Γιώργου Πέππα

Ο Νίκος Μάργαρης είναι διευθυντής της ελληνικής έκδοσης του «National Geographic».

Αντικειμενικός και διαχρονικός.

Κυριακή 6 Ιουνίου 2010

Ευρωπαία θεά.........



Το πιο πολυσυζητημένο θηλυκό ανάμεσα στην κυνηγετική οικογένεια, είναι η θεά Άρτεμις.
Κόρη του Δία και της Λητούς, δίδυμη αδερφή του Απόλλωνα, γεννήθηκε σύμφωνα με την μυθολογία στην νήσο Ορτυγία. Εκεί κατέφυγε η Λητώ ύστερα από την καταδιωκτική μανία της Ήρας.
Πανέμορφη και πανέξυπνη η Άρτεμη, είχε από πολύ νωρίς κερδίσει την εκτίμηση των άλλων θεών. Ήδη από τα τρία της έτη είχε συγκεκριμένες απαιτήσεις, που αφορούσαν την ενδυμασία της, τον εξοπλισμό της και την ακολουθία της στην πιο αγαπημένη της ενασχόληση, το κυνήγι.
Αντίστοιχη της θεάς Άρτεμις στην Ρωμαϊκή θρησκεία είναι η Diana.
Εφέτος προς τιμήν της θεάς μας, οι Γάλλοι κυνηγοί διοργανώνοντας την ετήσια έκθεσή τους, την ονόμασαν Artemis.
Εμείς επιμένουμε κάθε χρόνο την δικιά μας έκθεση κυνηγετικών ειδών, να την ονομάζουμε Diana.

Η πρόσκληση όπως μου ήρθε με email:


Πηγή: wiki-science

Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010

''Στο καλύβι του Αριά''

Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου ένα μυθιστόρημα μιας συγγραφέως από την Κέρκυρα αλλά με τόπο διαμονής και σύζυγο, από τα Φιλιατρά.
Η συγγραφέας Δήμητρα Καπελούζου-Βασιλάκη, στο μυθιστόρημα αυτό αναφέρεται σε πραγματικά γεγονότα, ονόματα και τοποθεσίες, και περιγράφει την πορεία της ζωής, της Νίτσας Πουλιάση.
Γεννημένη την πρώτη δεκαετία του εικοστού αιώνα, η Νίτσα Πουλιάση αφηγείται τον αγώνα για επιβίωση, σε καιρούς φτώχειας, πείνας, πολέμων και διαρκούς άγχους για την επόμενη μέρα, της ιδίας και της οικογένειάς της, στην καλύβα τους δίπλα στον ποταμό Αριά, στην Κερκυραϊκή επαρχία, την εποχή των Βαλκανικών πολέμων.
Μόνο στήριγμα στον αγώνα αυτόν, ήταν το όνειρο, κάποια στιγμή να τα καταφέρει να γίνει δασκάλα.
Διαβάζω στο οπισθόφυλλο:
<<Ενας ύμνος στη ζωή και τη δημιουργία. Η πορεία μιας γυναίκας προς την ατομική ελευθερία και πραγματοποίηση των ονείρων της κάτω απο δύσκολες συνθήκες, στην Κέρκυρα, στις αρχές του αιώνα. Ολόκληρη η ιστορία της εποχής αυτής περνάει μέσα απο την διήγηση ενός παιδιού. Με λαογραφικά στοιχεία, μια τίμια και τρυφερή διήγηση απο μια γυναίκα, που έχει αποφασίσει να παλέψει μέχρι θανάτου προκειμένου να πετύχει να μπορεί να διαλέγει τη δική της ζωή.>>
Προσωπικά διαβάζοντάς το, εκτός από τη συγκίνηση, μου έμεινε και μια πίκρα που βγαίνει μέσα από την σύγκριση με την σημερινή εποχή που ζούμε.
Τότε, μια αγκωνή ψωμί χώριζε το θάνατο από την ζωή. Τώρα το μεγαλύτερο ποσοστό των σκουπιδιών μας είναι ψωμί.
Καλό είναι, το συγκεκριμένο βιβλίο να το διαβάσουν και νεότεροι από εμάς, μήπως και μετριάσουν λίγο τα ''θέλω''.

Καρπούζι....

Μια μέρα μετά από την προηγούμενη ανάρτησή μου, το agroschannel δημοσίευσε αυτό το ρεπορτάζ.

Τρίτη 1 Ιουνίου 2010

Καλοκαίριασε...καιρός για καρπούζι


Ένα εποχιακό φρούτο που καλλιεργείται στην περιοχή μας είναι και το καρπούζι.
Λόγω του ιδανικού μικροκλίματος, οι παραγωγοί καταφέρνουν να βγαίνει πρωιμότερο από όλες τις περιοχές της Ελλάδος.
Πρώτα βγαίνει το καρπούζι Τριφυλίας και μετά έρχεται του Πύργου-Αμαλιάδος.
Έτσι όλη η Τριφυλιακή παραλιακή ζώνη φυτεύεται κάθε χρόνο με αυτό το φρούτο, αφού σε αυτό βοήθησε και η εξέλιξη του τρόπου καλλιέργειας με σύγχρονα γεωργικά εφόδια.
Θυμάμαι τότε που φυτεύαμε και εμείς στην οικογένειά μου καμιά δεκαπενταριά στρέμματα όλα κι όλα, αφού τότε ποτίζαμε με το αυλάκι και με την αξίνα μία μία αράδα.
Μόλις τελείωνες το πότισμα, οι πρώτες αράδες θέλανε πάλι, και άντε από την αρχή.
Ο φόβος και ο τρόμος μας ήταν -όταν έδεναν τα καρπουζάκια και γίνονταν σαν πορτοκάλι-, μήπως και βάλει κανένα αέρα και με το τρίψιμο στο χώμα τα σημαδέψει, και ερχόταν μετά στο κόψιμο ο έμπορας και έλεγε << άά αυτό δεν είναι καλό είναι σημαδεμένο, κόψε, κόψε απο την τιμή>> λες και θα έτρωγε ο κόσμος την φλούδα.
Σήμερα πλέον με το σύστημα σταγόνας, ποτίζονται δεκάδες στρέμματα ταυτόχρονα με το πάτημα του κουμπιού. Έχουν βγει και ειδικά δίχτυα που σκεπάζουν τα φυτά για τον κίνδυνο του αέρα.

Αυτό που δεν έχει αλλάξει είναι ο έμπορας, αφού είναι ο ρυθμιστής του αποτελέσματος
Τεχνική πτώση τιμών, τράστ μεταξύ τους, αλογάριαστο εμπόρευμα <<φόρτωστο και θα τα βρούμε στην πλάστιγα>>, από την άλλη η ανάγκη του παραγωγού να φύγει το εμπόρευμα γιατί δεν είναι στάρι να μπει στην αποθήκη, έχουν κάνει τους παραγωγούς να παραμιλούν.
Προχτές, 29-5 άκουγα για 15 λεπτά το κιλό, τιμή στο χωράφι, όταν και αν θα έρθει ο έμπορας τον Σεπτέμβρη να λογαριαστεί, συνήθως η τιμή είναι μικρότερη.
Πάντως οι νέοι παραγωγοί έχουν όρεξη και μεράκι γι' αυτό που παράγουν και μπράβο τους. Έχουν οργανώσει και μια γιορτή που γίνεται αυτή τη εποχή προς τιμήν του καρπουζιού και προσπαθούν να προωθήσουν το προϊόν τους όπου υπάρχει ζήτηση, και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.
Όταν αύριο φίλοι πάτε στον μανάβη σας να πάρετε καρπούζι, και δείτε την τιμή 70-80 λεπτά του ευρώ το κιλό, παρακαλώ μην βρίσετε τον παραγωγό, είναι ο μόνος που δεν φταίει.
Τα παραπάνω αποδεικνύονται εύκολα.
Η σελίδα του Μεσσηνιακού καρπουζιού