Ω Ρ Ι Ω Ν - Το ΔΙΚΤΥΟ των ΚΥΝΗΓΩΝ

Δελτίο Τύπου

Οικολογικό Έγκλημα
Αγρια Πανίδα, Νοικοκυριά και Επιχειρήσεις στο Στόχαστρο των «Οικολόγων»Πριν λίγες μέρες, στην περιοχή της Καστοριάς και της Σιάτιστας, διαπράχθηκε ένα οικολογικό έγκλημα το οποίο αποτελεί τον τελευταίο κρίκο από μια αλυσίδα δράσεων που εξελίσσονται τα τελευταία χρόνια στη Δυτική Μακεδονία με πρόσχημα τα δικαιώματα των ζώων. Δράστες είναι κάποιοι γνωστοί - άγνωστοι που κινούνται στον χώρο των ακραίων (σε επίπεδο τρομοκρατίας) «οικολογικών» ομάδων.

Οι αυτόκλητοι «υπερασπιστές» των δικαιωμάτων των ζώων, χωρίς την παραμικρή έγνοια για την τοπική κοινωνία αλλά και την άγρια πανίδα της περιοχής, επέδραμαν νύχτα σε ένα εκτροφείο δυναμικότητας 50.000 γουνοφόρων ζώων (μινκ) και κατέστρεψαν τις εγκαταστάσεις και την περίφραξή του. Με την πράξη τους αυτή έστειλαν 50.000 πεινασμένα σαρκοφάγα ζώα στους γειτονικούς οικισμούς, στις αυλές των σπιτιών και των σχολείων, στα κοτέτσια και στους στάβλους της περιοχής. Να σημειωθεί ότι τα μινκ αναπαράγονται και εκτρέφονται σε κλειστές και ελεγχόμενες συνθήκες με σκοπό τη μετέπειτα επεξεργασία και πώληση του δέρματός τους. Είναι μια δραστηριότητα που αποτελεί νόμιμη κτηνοτροφική εκμετάλλευση, όπως για παράδειγμα τα βουστάσια και τα πτηνοτροφεία, που εξασφαλίζουν τη διατροφή μας με το κρέας, το γάλα και τα αυγά αλλά και την ένδυση και υπόδησή μας με το μαλλί και το δέρμα των εκτρεφόμενων ζώων.

Εκτός των καταστροφικών επιπτώσεων που έχει η επιδρομή χιλιάδων σαρκοφάγων ζώων στο οικόσιτο ζωικό κεφάλαιο των αγροτικών οικισμών της ευρύτερης περιοχής, η άγρια πανίδα και κυρίως τα πτηνά, τα μικρά θηλαστικά και τα αμφίβια (συμπεριλαμβανόμενων και σπάνιων ειδών που διαβιούν ή διέρχονται από τη Δυτική Μακεδονία), δηλαδή όλα αυτά που συνθέτουν μεταξύ άλλων την πολύτιμη βιοποικιλότητα της περιοχής, θεωρείται βέβαιο πως θα υποστούν σημαντική πληθυσμιακή συρρίκνωση και ίσως, σε μερικές περιπτώσεις, ολοκληρωτικό αφανισμό.

Σήμερα, δύο εβδομάδες μετά την «απελευθέρωση» των μινκ, έχει διαπιστωθεί η παρουσία τους σε ακτίνα μεγαλύτερη των 50 χιλιομέτρων από το εκτροφείο που παραβιάστηκε. Με τους ρυθμούς επέκτασής τους είναι θέμα ημερών η εμφάνισή τους στους γειτονικούς νομούς. Μάλιστα, σύμφωνα με τα όσα μεταδίδουν τα τοπικά ΜΜΕ, έχουν εμφανιστεί μινκ στα χωριά της κοινότητας Αρρένων του Γράμμου καθώς και στον Δήμο Κορεστείων που γειτνιάζει με την περιοχή των Πρεσπών. Με αυτά τα δεδομένα θεωρείται βέβαιο πως τα ζώα αυτά θα εγκατασταθούν και θα αναπαραχθούν σε όλη τη Δυτική Μακεδονία με απρόβλεπτες συνέπειες για τη βιοποικιλότητα της περιοχής.

Να σημειωθεί ότι στην περιοχή υπάρχουν σημαντικοί υγροβιότοποι εθνικής και ευρωπαϊκής σημασίας όπως:
- Η λίμνη της Μικρής Πρέσπας που προστατεύεται από την συνθήκη Ramsar και στην οποία είναι θέμα ημερών πια να εγκατασταθούν τα απελευθερωμένα μινκ αν δεν έχουν ήδη εμφανιστεί
- Ο Εθνικός Δρυμός Πρεσπών που είναι ένα βιογενετικό απόθεμα και περιοχή Natura (GR1340001 SCI/SPA)
- Η λίμνη της Καστοριάς (Ορεστιάδα) που είναι περιοχή Natura (GR1320001 SCI, GR1320003 SPA) στην οποία ήδη έχει εγκατασταθεί ένας τεράστιος αριθμός μινκ.
- Τα Στενά του Αλιάκμoνα που είναι περιοχή Natura (GR1210002 SCI) και το Δέλτα με τις εκβολές του που είναι υγροβιότοπος Ramsar αλλά και περιοχή Natura (GR1220002 SCI)
Σε όλες τις παραπάνω περιοχές κινδυνεύουν όλα τα ενδημικά και αποδημητικά είδη να υποστούν σημαντική καταστροφή εάν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα και εξακολουθήσει ο ρυθμός διασποράς και επέκτασης των απελευθερωθέντων μινκ. Ελπίζουμε και ευχόμαστε να μην έχουν επεκταθεί ήδη και στις μικρές ορεινές λίμνες, που ανήκουν στο εθνικό πάρκο της Βόρειας Πίνδου, εξαλείφοντας τα σπάνια και μοναδικά ενδημικά είδη του τρίτωνα και γενικότερα το οικοσύστημα των ορεινών αυτών λιμνών.

Πέραν του κινδύνου εξαφάνισης από τους υγροβιότοπους της Δυτικής Μακεδονίας πολλών υδρόβιων και αμφίβιων οργανισμών που αποτελούν την κύρια τροφή των μινκ, σοβαρό πρόβλημα ανταγωνισμού λόγω του υπερβολικά μεγάλου αριθμού των απελευθερωθέντων ζώων θα αντιμετωπίσει και η Βίδρα (Lutra lutra) η οποία είναι ένα αυστηρά προστατευόμενο ενδημικό είδος που απαντάται στα ποτάμια και στις λίμνες της περιοχής. Αν ο πληθυσμός των μινκ που θα επιβιώσουν διατηρηθεί σε τόσο μεγάλη πυκνότητα, ακόμη σοβαρότερο πρόβλημα θα παρουσιαστεί την άνοιξη με την άφιξη των μεταναστευτικών πτηνών (πελεκάνοι, αγριόπαπιες, κύκνοι κλπ) στις λίμνες και στα ποτάμια της περιοχής, τα αυγά και τα μικρά πουλάκια των οποίων θα καταστραφούν ολοκληρωτικά.

Είναι προφανές, από τις ανακοινώσεις που ακολούθησαν ανάλογες ενέργειες στο παρελθόν, πως οι δράστες αδιαφορούν για τις καταστροφικές επιπτώσεις που έχουν οι «απελευθερώσεις» τους στο ανθρωπογενές και στο ευρύτερο φυσικό περιβάλλον. Όπως επίσης αδιαφορούν για τους κινδύνους που διατρέχουν τα μικρά παιδιά των χωριών από τα σαρκοφάγα ζώα που περιφέρονται πλέον ανεξέλεγκτα στις αυλές τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν δίστασαν, σε παλαιότερη «απελευθέρωση», όταν ένα μικρό κοριτσάκι κινδύνεψε, να κατηγορήσουν τους γονείς του για ανάρμοστη και υποκριτική συμπεριφορά επειδή έκαναν το αυτονόητο και μετέφεραν προληπτικά το παιδί σε ιατρείο.

Μέχρι πρόσφατα ήταν συνηθισμένο, μετά από κάθε περιβαλλοντική μελέτη που συνήθως εκπονούσε κάποια οικολογική οργάνωση, να προκύπτουν απαγορεύσεις και περιορισμοί σε διάφορες χρήσεις γης οι οποίες στερούσαν αναίτια την κάρπωση των ανανεώσιμων φυσικών πόρων από τους ντόπιους κατοίκους οι οποίοι σταδιακά αποκλείονται και εκδιώκονται από τη γη των πατεράδων τους στο όνομα μιας «ψευδεπίγραφης» προστασίας του περιβάλλοντος. Προστασία που πρεσβεύουν διάφοροι αυτόκλητοι ή διορισμένοι διαχειριστές που με ολοκληρωτική νοοτροπία μοιράζουν ανέξοδες απαγορεύσεις εκ του μακρόθεν.

Σήμερα βλέπουμε πως η προσέγγιση των «οικολόγων» γίνεται πλέον επιθετική και χρησιμοποιούνται τρομοκρατικές μέθοδοι που αποτελούν απειλή, όχι μόνο για το φυσικό περιβάλλον αλλά και για την ίδια την τοπική κοινωνία. Το συγκεκριμένο συμβάν, αποδεικνύει ξεκάθαρα πως η υιοθέτηση ακραίων ζωολατρικών ιδεολογιών από «οικολογικές» ομάδες, μπορεί να οδηγήσει σε εγκληματικές και τρομοκρατικές ενέργειες, από τις οποίες δεν λείπουν και οι απειλές κατά των ανθρώπων που δραστηριοποιούνται ακόμη στην ευρύτερη περιοχή προσπαθώντας να εξασφαλίσουν το μέλλον της οικογένειας και των παιδιών τους. Εκτιμούμε πως κάθε ανάλογη εγκληματική ενέργεια πρέπει να αντιμετωπίζεται ξεκάθαρα και καταδικαστικά, τόσο από την κοινωνία όσο και από την πολιτεία.

Από την άλλη πλευρά, οι ανακοινώσεις του τύπου «να βρεθούν τρόποι σταδιακής και οριστικής μετάβασης σε μια νέα εποχή, όπου η γουνοποιία θα αντικατασταθεί με εναλλακτικές παραγωγικές δραστηριότητες» που εξέδωσαν στο παρελθόν σε παρόμοιες περιπτώσεις μερικές επίσημες οικολογικές οργανώσεις προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τον αγώνα τους κατά των γουνοποιητικών επιχειρήσεων, εμπεριέχουν τον σπόρο της αμφισβήτησης και της καταδίκης νόμιμων ανθρώπινων δραστηριοτήτων που αφορούν κτηνοτροφικές εκμεταλεύσεις και εντείνουν παρά λύνουν το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί, επικροτώντας έμμεσα την παραβατική δράση ακραίων «οικολογικών» oργανώσεων.

Είναι προφανές πως δεν είναι εύκολο να αντιληφθούν οι οικολογικές ομάδες και οργανώσεις, είτε είναι τοπικής είτε εθνικής εμβέλειας, ότι εκτός από τα δικαιώματα των ζώων για τα οποία αγωνίζονται, υπάρχουν και τα δικαιώματα των ανθρώπων της περιοχής που πρέπει να δουλέψουν σκληρά για να επιβιώσουν στη δύσκολη πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι μας.

Δεδομένου ότι διανύουμε το έτος της βιοποικιλότητας, θα περίμενε κανείς πως θα υπάρξει άμεση κινητοποίηση για να ελαχιστοποιηθούν οι συνέπειες της ανούσιας αυτής πράξης στο φυσικό περιβάλλον της περιοχής. Πέραν από την κινητοποίηση των φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης που μαζεύουν καθημερινά από τους δρόμους και τους κοινόχρηστους χώρους εκατοντάδες πτώματα νεκρών ζώων, ώστε να εξασφαλιστούν τουλάχιστον στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής των κατοίκων, η απουσία των αρμοδίων για την προστασία του περιβάλλοντος κρατικών φορέων στο συνεχιζόμενο έγκλημα κατά του φυσικού περιβάλλοντος είναι χαρακτηριστική. Τόσο το αρμόδιο Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής όσο και η αρμόδια Δασική Υπηρεσία, όχι μόνο δεν ανέλαβαν κάποια πρωτοβουλία, αλλά δεν έχουν εκδώσει μέχρι σήμερα κανένα δελτίο τύπου σχετικά με το συμβάν.

Η κυβέρνηση και τα συναρμόδια υπουργεία καλούνται να λάβουν επιτέλους τα αναγκαία προληπτικά μέτρα για την προστασία της περιουσίας των πολιτών από τις εγκληματικές πράξεις μερικών επικίνδυνων φανατικών. Καλούνται να προστατεύσουν την άγρια πανίδα της περιοχής από την επερχόμενη πιθανή καταστροφή εφαρμόζοντας ό,τι προβλέπεται από τη Σύμβαση της Βέρνης για την αντιμετώπιση της εισβολής ξενικών ειδών και την επαναφορά της ισορροπίας στο πληγέν οικοσύστημα. Καλούνται να επιδείξουν τη δέουσα υπευθυνότητα και να καταρτίσουν Εθνικό Σχέδιο ορθής Περιβαλλοντικής Ενημέρωσης. Σχέδιο που θα αντικαταστήσει τις αποσπασματικές και άκρως επικίνδυνες (όπως αποδεικνύεται) προσεγγίσεις που παρατηρούνται σήμερα, με τις διάφορες "οικολογικές" ΜΚΟ να αποτελούν την κύρια πηγή ενημέρωσης στα σχολεία και την κοινωνία, παρά το γεγονός πως τόσο οι ίδιες όσο και οι πληροφορίες που διαδίδουν δεν υπόκεινται σε κανένα θεσμικό έλεγχο. Εκτιμούμε πως φαινόμενα σαν το παραπάνω πηγάζουν από τη θεσμική εγκατάλειψη της υπαίθρου και την άνευ όρων παράδοσή της σε διάφορους αυτόκλητους σωτήρες οι οποίοι αν και δεν αποκλείεται να έχουν καλές προθέσεις, δεν εξασφαλίζεται με κανένα τρόπο πως θα έχουν τα ανάλογα αποτελέσματα.

Για τον Ωρίωνα
Με εκτίμηση,
O Πρόεδρος Δημήτρης Χριστοδουλάκης
Ο Γ.Γραμματέας Νίκος Παπαϊωάννου
Ωρίων

Και η άλλη άποψη:
Η απελευθέρωση των γουνοφόρων μινκ είναι κατ’ εξοχήν πράξη πολιτική
Θέμης Δημητρακόπουλος, 02/09/2010

--------------------------------------------------------------------------------
Πολύς θόρυβος έγινε για την απελευθέρωση, πριν λίγες μέρες, 52.000 μινκ από δύο εκτροφεία στην περιοχή της Καστοριάς και της Σιάτιστας. Ακούστηκαν επιχειρήματα για την οικονομική καταστροφή των επιχειρηματιών, για διατάραξη του ντόπιου οικοσυστήματος (που οι ίδιοι οι άνθρωποι έχουμε διαταράξει, ίσως ανεπανόρθωτα, με την ασυλλόγιστη δράση μας απέναντι στο περιβάλλον και την ίδια τη ζωή), για καταδίκη σε θάνατο(!) από ασιτία και άλλες αιτίες των άτυχων ζώων –ποιων; των ζώων που προορίζονταν πολύ σύντομα για εκδορά και φριχτή θανάτωση– για αντι-οικολογική, ανεύθυνη και αντικοινωνική συμπεριφορά κλπ. Μάλιστα υπήρξαν ανακοινώσεις και από τοπικές οικολογικές πολιτικές κινήσεις που απεκδύονται κάθε είδους ευθύνης, καταδικάζοντας την απελευθέρωση των μινκ ως πλήγμα στην τοπική οικονομία και το οικοσύστημα της περιοχής, κάνοντας λόγο για «τυφλές και παράνομες απελευθερώσεις γουνοφόρων».

Ωστόσο νομίζω ότι μας διαφεύγει, πάνω απ’ όλα, η πιο ουσιαστική πλευρά του ζητήματος που δεν είναι άλλη από την πολιτική του διάσταση. Γιατί στην πραγματικότητα, τα 52.000 απελευθερωθέντα μινκ δεν ήταν παρά αιχμάλωτοι πολέμου, ενός ακήρυκτου καθημερινού πολέμου ανάμεσα σε εκείνα τα ανθρώπινα ζώα (το εννοώ με την κυριολεκτική σημασία) που θεωρούν το είδος μας επικυρίαρχο και με πλήρη ιδιοκτησιακά δικαιώματα εκμετάλλευσης πάνω στη φύση και τα υπόλοιπα μη ανθρώπινα ζώα – μια στρεβλή αντίληψη που βρίσκεται στη βάση ακριβώς της σημερινής παγκόσμιας οικολογικής, και όχι μόνο, κρίσης– και στα υπόλοιπα μη ανθρώπινα ζώα με τα οποία μοιραζόμαστε, προς μεγάλη τους ατυχία, τον πλανήτη μας. Ενός πολέμου με θύτες και θύματα, με σφαγές αμάχων και νηπίων (το κυνήγι και η εξόντωση με ρόπαλα των μωρών της φώκιας το πιο γνωστό παράδειγμα), με καθημερινούς ποταμούς αίματος στα σφαγεία και τα εκδοροσφαγεία του «πολιτισμένου» μας κόσμου.

Παρένθεση: πόσο με εντυπωσιάζει κάθε φορά που διαβάζω για τον αποτροπιασμό «φιλόζωων» και γενικά ευαίσθητων συμπολιτών μας για περιστατικά όπως η πρόσφατη ομαδική δηλητηρίαση-δολοφονία αδέσποτων σκυλιών και γατιών στα Χανιά και αλλού (αμέτρητες, δυστυχώς, οι περιπτώσεις στη χώρα μας) ή για τις από τηλεοράσεως προβαλλόμενες θηριωδίες κατά των άλλων όντων του πλανήτη – κυνήγι των φαλαινών, ετήσια σφαγή των δελφινιών στα Νησιά Φερόε, το πρόσφατο πνίξιμο σε ποτάμι της Βοσνίας 6 κουταβιών από μια έφηβη που βιντεοσκόπησε το κατόρθωμά της κλπ… Κι όμως οι ίδιοι κλείνουν τα μάτια στην εξόντωση με οδυνηρό τρόπο (πολλές φορές τα γδέρνουν μισο-ζωντανά, με πλήρεις τις αισθήσεις τους) χιλιάδων γουνοφόρων ζώων που ζουν μια σύντομη, φρικτή ζωή αιχμαλωσίας στα όσα εκτροφεία έχουν απομείνει στη χώρα μας κι αλλού (ευτυχώς, η μείωση στη ζήτηση της γούνας τα τελευταία χρόνια, που οφείλεται στους αγώνες δεκαετιών των μαχητών για τα δικαιώματα των ζώων και την ολοένα αυξανόμενη περιβαλλοντική συνειδητοποίηση, έχει οδηγήσει στη συρρίκνωση αλλά όχι στην οριστική εξάλειψη αυτής της αποτρόπαιης επιχειρηματικής δραστηριότητας).

Επανέρχομαι: η πρόσφατη απελευθέρωση των δύστυχων μινκ στη Βόρεια Ελλάδα είναι στην ουσία της μια καθαρά πολιτική πράξη. Πρόκειται για πολιτικό μαχητικό ακτιβισμό, όπως η απελευθέρωση αιχμαλώτων πολέμου από στρατόπεδα συγκέντρωσης, ή η απελευθέρωση σκλάβων στον αμερικανικό νότο πριν την κατάργηση της δουλείας – πράξεις εξίσου παράνομες στην εποχή τους και στο συγκεκριμένο κοινωνικο-οικονομικό πλαίσιο όπου τελέστηκαν.

Δεν πρόκειται λοιπόν για έγκλημα κατά της ιδιοκτησίας, όπως παρουσιάζεται από τη μεριά των επιχειρηματικών συμφερόντων και μερίδας των ΜΜΕ που τα υπηρετεί (ή ακόμη και από άγνοια και αδιαφορία για τις πραγματικές διαστάσεις του ζητήματος) αλλά για πράξη υπεράσπισης του πιο σημαντικού δικαιώματος: του δικαιώματος στη ζωή του κάθε όντος. Σαν τέτοια οφείλει να την κρίνει ο οποιοσδήποτε – και πολύ περισσότερο όποιος θέλει να λογίζει εαυτόν Πράσινο και Αριστερό.

Το επιχείρημα ότι απελευθερώνοντάς τα, οι πολιτικοί ακτιβιστές τα οδήγησαν σε σίγουρο θάνατο, λόγω της αδυναμίας των ζώων να επιβιώσουν σε ένα άξενο γι’ αυτά οικοσύστημα, είναι κενό και εκ του πονηρού. Αν τα άφηναν δηλαδή να σφαγούν και να γίνουν αντικείμενο στυγνής οικονομικής εκμετάλλευσης από τους επιχειρηματίες, θα ήταν καλύτερα; Τουλάχιστον τους χάρισαν μια ψευδαίσθηση ελεύθερης ζωής, έστω και για λίγο. Και το σημαντικότερο: επέφεραν βαρύτατο οικονομικό πλήγμα στον εχθρό –έχουμε πόλεμο, μην τον ξεχνάμε–, καθιστώντας τον πιθανότατα ανίκανο να συνεχίσει την «ευγενή» επιχειρηματική του δραστηριότητα της θανάτωσης και εκδοράς αθώων πλασμάτων που το μόνο τους έγκλημα είναι ότι γεννήθηκαν με γούνα.

Μακάρι να ζούσαμε σε έναν κόσμο όπου κανείς δεν θα αγόραζε γούνες, όπου κανείς δεν θα ζητούσε προϊόντα που είναι απόρροια βασανισμού και, εξευτελιστικής της περισσότερες φορές, θανάτωσης άλλων πλασμάτων που μαζί τους μοιραζόμαστε τον πλανήτη μας. (Σκεφτείτε, αλήθεια, να έγδερναν το σκυλάκι σας ή τη γάτα σας για να πάρουν τη γούνα του ή για να τα μαγειρέψουν στο φούρνο – μην χασκογελάτε, στην Κίνα είναι γνωστά delicatessen, πράγμα που αποδεικνύει ότι είναι απλά και μόνο θέμα κοινωνικών ταμπού και συγκυριακών αντιλήψεων της κάθε κοινωνίας). Όμως δυστυχώς, αυτός ο κόσμος φαίνεται πως αργεί ακόμη.

Μέχρι τότε, πράξεις όπως αυτή της απελευθέρωσης των αιχμάλωτων, καταδικασμένων σε οδυνηρό θάνατο μινκ, πρέπει να αντιμετωπίζονται ως πράξεις πολιτικές, απέναντι στις οποίες καλούμαστε να πάρουμε ο καθένας θέση.

Προσωπικά, χαιρετίζω κάθε πολιτικό ακτιβισμό που είναι υπέρ της ζωής στην όποια της μορφή, όσο παράνομος κι αν κρίνεται με καθεστωτικά, συγκυριακά κριτήρια και νόμους, με τη βεβαιότητα ότι ο κόσμος θα αλλάξει μόνο αν αλλάξουμε κι εμείς οι ίδιοι – πράγμα που ισχύει και με το παραπάνω για την Αριστερά μας για την οποία θέλουμε να είμαστε υπερήφανοι.

Θέμης Δημητρακόπουλος

Μέλος της Πανελλαδικής Πολιτικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς