Αχερόντεια - Η ιπτάμενη Νεκροκεφαλή

Στην τελευταία επιθεώρηση των μελισσιών μου, βρήκα στον πάτο της κάθε κυψέλης από τρία έως και πέντε αχερόντια νεκρά.
Βέβαια, λίγο αργά το θυμήθηκα, αλλά αμέσως αγόρασα μεταλλικά πορτάκια και τους έβαλα.
Αναδημοσιεύω λοιπόν το άρθρο για τα αχερόντια από το Ελληνικό μέλι που μου άρεσε.

Το όνομα Αχερόντεια ή Νεκροκεφαλή αναφέρεται σε κάθε ένα από τα τρία είδη (Α. Atropos, Α. Styx και Α. Lachesis) του σκόρου του γένους Acherontia. Το πρώτο από αυτά εμφανίζεται κατά κύριο λόγο στην Ευρώπη, τα δύο τελευταία είναι της Ασίας, και οι περισσότερες χρήσεις της κοινής ονομασίας παραπέμπουν στο Ευρωπαϊκό είδος. Αυτοί οι σκώροι είναι εύκολα διακριτοί από το σχέδιο ανθρώπινου κρανίου στο πίσω μέρος του θώρακα. Και τα τρία είδη είναι αρκετά παρόμοια σε μέγεθος, χρώμα, και στον κύκλο της ζωής.
Αυτοί οι σκώροι έχουν πολλά ασυνήθιστα στοιχεία. Και τα τρία είδη έχουν τη δυνατότητα να εκπέμπουν ένα δυνατό τρίξιμο αν ενοχλούνται. Ο ήχος που παράγεται από την αποβολή του αέρα από το φάρυγγα, που συχνά συνοδεύονται από τρεμόπαιγμα των έντονων χρωμάτων στην κοιλιακή χώρα σε μια νέα προσπάθεια να αποτρέψουν τα αρπακτικά ζώα. Και τα τρία είδη συνήθως παρατηρούνται σε κυψέλες κατά τη διάρκεια επιδρομών στα διάφορα είδη μελισσών για το μέλι!
Η Aχερόντεια Άτροπος κάνει επιθέσεις μόνο σε αποικίες της γνωστής Δυτικής μέλισσας, Apis mellifera. Μπορούν να μετακινηθούν στις κυψέλες ανενόχλητοι επειδή μιμούνται το άρωμα των μελισσών.

Ανάπτυξη
Τα αυγά τοποθετούνται μεμονωμένα σε παλαιά φύλλα του φυτού ξενιστή και είναι πράσινα ή γκρι-μπλε. Δεν υφίσταται περιορισμός για κανένα από τα τρία είδη σε μία μόνο οικογένεια του φυτού ξενιστή. Ξενιστές συνήθως ανήκουν στις οικογένειες Solanaceae, Verbenaceae, Oleaceae, Bignoniaceae, και άλλες. Οι προνύμφες είναι χοντρές, φθάνοντας τα 120-130 mm, με ένα κέρατο στην ουρά. Και τα τρία είδη έχουν τρία χρώματα στις προνύμφες: κατά κανόνα, πράσινο, καφέ και κίτρινο. Προνύμφες δεν μετακινούνται πολύ, και θα κάνουν χτυπήσουν τα σαγόνια τους ή ακόμα και θα δαγκώσουν αν απειλούνται. Όταν ενηλικιωθούν χώνονται στο χώμα και σκάβουν ένα θάλαμο για το κουκούλι της νύμφης.

Πολιτισμός
Το σχήμα του κρανίου βοήθησε αυτά τα λεπιδόπτερα, ιδιαίτερα την Atropos Α., να κερδίσουν μια αρνητική φήμη, όπως οι ενώσεις με το υπερφυσικό και το κακό. Αυτοί οι σκώροι έχουν περίοπτη θέση και εμφανίζονται στην τέχνη, όπως η Γερμανός καλλιτέχνης Sulamith Wülfing, και ταινίες όπως το Un Chien Andalou (από Μπουνιουέλ και Νταλί) και Η Σιωπή των Αμνών, και το artwork του ιαπωνικού συγκροτήματος Sigh's Hail Horror Hail. Επίσης, αναφέρονται στο κεφάλαιο 21 του Dracula του Bram Stoker, όπου ο Δράκουλας έχει στείλει σκώρους να φάει ο Renfield.
Τα ονόματα των ειδών Atropos, Styx και Lachesis όλα σχετίζονται με το θάνατο. Το πρώτο αναφέρεται στο μέλος από τις τρεις Μοίρες που κόβει τα νήματα της ζωής όλων των όντων στην ελληνική μυθολογία. Το δεύτερο στο ποτάμι των νεκρών, επίσης, στην ελληνική μυθολογία. Και η τελευταία αναφέρεται στην Μοίρα που παραχωρεί το ακριβές ποσό της ζωής σε ένα ον. Επιπλέον, το όνομα του γένος Αχερόντεια προέρχεται από τον Αχέροντα, ένα ποτάμι στην Ελλάδα που πίστευαν στην Ελληνική Μυθολογία είναι ένας παραπόταμος του ποταμού της Στυγός.

Η Αχερόντεια για τη μελισσοκομία
Τις βραδινές ώρες και γενικά μετά το σούρουπο κάνει έφοδο στα μελίσσια, μπαίνει στην κυψέλη και τρώει όσο μέλι μπορεί κάθε φορά. Τρώει έως και μια κουταλιά του γλυκού όταν εισέλθει στην κυψέλη.
Επειδή είναι αρκετά μεγάλη σε μέγεθος, (μπορεί να φτάσει σε μήκος τα 9cm), το μελίσσι όπως είναι φυσικό τρομοκρατείται κι όταν το πρόβλημα είναι μεγάλο, με αρκετές Αχερόντιες δηλαδή τ,ότε εγκαταλείπει την κυψέλη και "μην το είδατε μην το απαντήσατε".


Ακόμα κι αν δεν φύγει το μελισσάκι μας όμως όταν ενοχλείται όλη τη νύχτα από αυτές τότε είναι διαπιστωμένο ότι την επόμενη μέρα δεν δουλεύει σωστά και είναι πολύ επιθετικό.

Αν κάποιος δεν μπορεί να πάει βραδινές ώρες στο μελισσοκομείο του ώστε να ελέγξει αν αυτό δέχεται επιθέσεις από Αχερόντιες, ένα σίγουρο σημάδι είναι αν την ημέρα δει πολλές κηλίδες πρόπολης στην σανίδα πτήσεως.

Αυτό συμβαίνει γιατί τα κορίτσια μας μη μπορώντας να θανατώσουν εύκολα τον μεγάλο εχθρό πέφτουν όλες μαζί πάνω του και τον εξοντώνουν χτίζοντας τον στην κυριολεξία με πρόπολη.


Αυτό γίνεται για δυο λόγους:
πρώτον για να την ακινητοποιήσουν και
δεύτερον για να την βαλσαμώσουν προκειμένου να μην γίνει εστία μικροβίων μετά τον θάνατό της.

Φυσικά όταν η Αχερόντια πεθαίνει φροντίζουν να της πάρουν πίσω το μέλι που αυτή τους έκλεψε ανοίγοντας την κοιλιά της.

Όταν το πρόβλημα είναι μεγάλο βρίσκουμε Αχερόντιες αρκετές μάλιστα νεκρές και βαλσαμωμένες από τις μέλισσες μέσα στην κυψέλη.

Τότε πρέπει να επέμβουμε άμεσα και να τις αντιμετωπίσουμε όπως είπα και πριν για να μην ενοχλούνται τα μελίσσια μας.

Η αντιμετώπιση της ευτυχώς είναι αρκετά εύκολη.

Καλό είναι να έχουμε δυνατά μελίσσια ώστε να αντιμετωπίζουν τέτοιους κινδύνους αλλά επειδή αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει πάντα αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να μικρύνουμε την είσοδο ώστε να μην μπορεί να περάσει μέσα.

Τα μεταλλικά ή πλαστικά πορτάκια που περιορίζουν το άνοιγμα στο μέγεθος της μέλισσας εμποδίζουν την είσοδο σε ανεπιθύμητους και δεν ενοχλούν ιδιαιτέρως τις μέλισσες
Παλιότερα όταν σε κάποια περιοχή υπήρχαν πολλές Αχερόντιες οι μελισσοκόμοι αναγκάζονταν και φόρτωναν τα μελίσσια τους κι άλλαζαν περιοχή.

Τώρα όμως με τα πορτάκια δεν έχουμε τέτοια προβλήματα ούτε εμείς ούτε τα μελίσσια μας.

Το πρόβλημα με τις Αχερόντιες εμφανίζεται από τέλος Μαΐου έως τέλος Οκτωβρίου.